=== Ужываньне найменьня "«літвін"» беларусамі ў цяперашні час ===
У частковым ужытку найменьне "«літвін"» працягвае існаваць як саманазва вясковага жыхарства і '''ў цяперашні час'''. У 1990 годзе часопіс “Савецкая«Савецкая этнаграфія”этнаграфія» падаваў зьвесткі:
“Як«Як мікраэтнонім, найменне “„'''літвіны'''”“ існавала '''і працягвае існаваць''' сярод некаторых мясцовых групаў [[беларусы|беларускага]] і асіміляванага [[балты|балцкага]] жыхарства заходніх раёнаў [[Беларусь|Беларусі]] і Ўсходняй [[Летува|Летувы]]”»<ref>И. В. Чаквин, П. В. Терешкович. Из истории становления национального самосознания белорусов (XIV - — начало XX вв.). // Советская этнография. 1990. № 6.</ref>.
У працы 1985 году, у якой адлюстраваны '''рэаліі 1980-х гадоў''', І. Чаквін пісаў: «У гісторыка-этнаграфічнай вобласьці [[Беларусь|беларуска]]-[[Украіна|ўкраінскага]] [[Палесьсе|Палесься]] арэал распаўсюджваньня назвы ''[[палешукі]]'' не складае суцэльнага масіву. Асноўнай этнанімічнай формай, якая часьцей за ўсё чаргуецца на [[Палесьсе|Палесьсі]] з назвай ''[[палешукі]]'' зьяўляецца этнікон '''ліцьвіны'''. ПаПаводле даныхзьвестак Л. Асоўскага (на 30-я гады ХХ ст.) назва ''ліцьвіны'' была лакалізавана ў Заходнім [[Палесьсе|Палесьсі]] ў вярхоўях [[Ясельда|Ясельды]] і ў раёне [[Ружаны|Ружан]], [[Косава (горад)|Косава]], [[Івацэвічы|Івацэвіч]]. З гэтай вобласьці, мяркуючы па прыведзенай ім карце, арэал назвы ''ліцьвіны'' распаўсюджваўся на поўдзень да [[Лунінец|Лунінцу]]. На [[Прыпяць|Прыпяцкім]] правабярэжжы гэты арэал ішоў ад [[Давыд-Гарадок|Давыд-Гарадку]] на [[Столін]] і далей у двух напрамках — на [[Ракітнае (Ровенская вобласьць)|Ракітнае]] і на [[Кастопаль]]. (…) Арэальнае існаваньне на [[Палесьсе|Палесьсі]] формы ''ліцьвіны'' таксама носіць контурны малюнак, калі адпаведная этнанімічная самасьвядомасьць найбольш выразна выступае ў паўзьмежных зонах кантакціраваньня непасрэдна з [[палешукі|палешукамі]], а ўнутры гэтых зон аслаблена і часткова дыферэнцыравана. Так, у радзе [[Палесьсе|палескіх]] абласьцей, дзе распаўсюджана назва ''ліцьвіны'', яна часта дапаўняецца азначэньнямі, якія падкрэсьліваюць асобныя асаблівасьці гаворак — ''ліцьвіны-хацюны'' (паміж [[Столін]]ым і [[Ракітнае (Ровенская вобласьць)|Ракітным]], а таксама паміж [[Косава (горад)|Косавам]] і [[Лунінец|Лунінцом]]), ''літвакі-калыбанюкі'' (паміж [[Столін]]ым і Кастопалем), іх антрапалягічныя рысы і спэцыфіку месца існаваньня — ''ліцьвіны-чарнякі'' ([[Пружанскі раён]]), ''парэчукі'' ([[Гарынь|Пагарыньне]]) і г. д.»<ref>Чаквін І. У. Гістарычная этнаніміка Палесся // Весці Акадэміі навук Беларускай ССР. — Серыя грамадскіх навук. 1985. № 4. сС. 79—80.</ref>.
А. Пракапчук, аўтар часопісу «Самиздат», у [[2009]] г. пісаў:
