Касьцёл Божага Цела і калегіюм езуітаў (Нясьвіж): розьніца паміж вэрсіямі

'''Касьцёл Цела Божага ([[Фарны касьцёл|Фарны]]) ў [[Нясьвіж]]ы'''  — архітэктурны помнік раньняга [[барока]], першы на тэрыторыі [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] і другі ў [[Эўропа|Эўропе]] барочны [[касьцёл (будынак)|касьцёл]], родавы магільны склеп князёў [[Радзівілы|Радзівілаў]].

Пабудаваны італьянскім архітэктарам [[Ян Марыя Бэрнардоні|Янам Марыяй Бэрнардоні]] ў [[1584]]–—[[1593]] гадох у комплексе зь езуіцкім [[калегіюм]]ам, які праіснаваў да [[1826]] году. Прататыпам касьцёла зьяўляецца [[рым]]скі храм [[Іль Джэзу]], збудаваны ў [[1584]] годзе.

Фарны касьцёл  — трохнефнаятрохнэфная купальная [[базыліка]] з адной [[апсіда]]й. Сярэдні падоўжны [[нефнэф]] перакрыты [[цыліндрычныя скляпеньні|цыліндрычнымі скляпеньнямі]] зь [[люнет|люнетамі]], бакавыя нефынэфы, падзеленыя на квадраты,- [[крыжовыя скляпеньні|крыжовымі скляпеньнямі]]. Шэсьць масіўных [[слуп]]оў успрымаюць цяжар сьценаў сярэдняга [[нефнэф]]а.

Галоўны [[фасад]] касьцёла мае двухярусную кампазыцыю з выяўленымі вэртыкальнымі і гарызантальнымі дзяленьнямі. Вэртыкальныя дзяленьні прадстаўленыя [[пілястр|пілястрамі]], гарызантальныя  — разьвітымі паясамі [[карніз]]аў. Маюць месца характэрныя для [[барока]] крывалінейныя формы верхняга яруса, насычанасьць фасада [[ордэр]]ам, багацьце [[раскрапоўка|раскраповак]], складаныя прафіліроўкі, [[ніша|нішы]] са [[скульптура|скульптурамі]].

Ва ўнутраным упрыгожваньні храма ў большай ступені скарыстаныя [[жывапіс]] і [[разьбярства]], у меншай  — сродкі архітэктурнай плястыкі.

Галоўны алтар касьцёла ўпрыгожаны карцінай «[[Таемная вячэра]]» мастака Х. Г. Хескі. Ён жа выканаў [[рэстаўрацыя|рэстаўрацыю]] падкупальнай прасторы ў [[1752]]–—[[1754]] гадах.

АнсамбальАнсамбль росьпісаў Фарнага касьцёла зьяўляецца прыкладам значнага выкарыстаньня кампазыцыйных схемаў [[Рубэнс]]а.