Штучнае скажэньне нормаў літаратурнай беларускай мовы працягвалася і ў парэформавыя часы. Напрыканцы [[1930-я|1930-х]] гадоў бальшавікі падрыхтавалі чарговую рэформу з напісаньнямі кшталту «весна», «братскі», «бібліатека». Яшчэ ў адным праекце ([[1951]]) прапаноўвалася пісаць «снегі», «цеатр», «басціон». Толькі відавочная абсурднасьць гэтых прапановаў уратавала беларускую мову ад іх прыняцьця.
Парэформавая [[расеізацыя]] перайначылаперайначывала слоўнікі беларускае мовы: спрадвечныя і самабытныя беларускія словы атрымалі такія зьняважлівыя характарыстыкі, як «нацдэмаўскія», «кулацкія». Партыйныя загады патрабавалі ўкладаць слоўнікі паводле «пралетарска-інтэрнацыянальнага» прынцыпу», вынікам чаго стаўся слоўнік пад рэдакцыяй [[Андрэй Александровіч|А. Александровіча]] ([[1937]]).
На загад бальшавікоў таксама быў зрасеізаваны расейска-беларускі слоўнік [[1953]] году. Да беларускіх словаў дапісвалі расейскія сынонімы, ставячы іх часьцяком на першае месца: рас. ''батрак'' - — бел. ''батрак'', ''парабак''; ''большак'' - — ''гасцінец'', ''бальшак''; ''поезд'' - — ''поезд'', ''цягнік''; ''минута'' - — ''мінута'', ''хвіліна''. Яшчэ далей пайшоў слоўнік [[1982]] году, які рэкамэндаваў ужываць поруч са словамі «вавёрка», «бусак» таксама «белка», «багор» і г. д.
У гэты ж[[1950-я]] часгады з [[Масква|Масквы]] прыйшоў загад правесьці расеізацыю граматыкі беларускае мовы, што было зьдзейсьнена ў двухтомнай акадэмічнай «Граматыцы».
У наш час значная колькасьць расейскіх моўных элемэнтаў ў афіцыйных наркамаўскіх слоўніках служыць для [[шавінізм|шавіністаў]] падставаю зьневажаць беларускую мову, называць яе «испорченным русским языком», «грубым диалектом русского языка», заяўляць пра яе неразьвітасьць.<ref>[http://knihi.com/pytanni/128.html 128. Як бальшавікі рэфармавалі беларускую мову?] // {{Літаратура/150 пытаньняў і адказаў з гісторыі Беларусі}}</ref>
