Шарль Бадлер: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jauhienij (гутаркі | унёсак)
д →‎Асаблівасьці паэтыкі Бадлера: афармленьне праз шаблёны
Радок 55:
 
Тыповым прыкладам можа паслужыць верш «Асеньня песьня» ({{мова-fr|Chant d’automne}}). Ад звычайных гукаў падзеньня дроваў, якія рыхтуюць на зіму і кідаюць на брук панадворкаў лірычнаму герою здаецца, што дзесьці будуюць шыбеніцу, што недзе забіваюць цьвікамі труну:
<blockquote>
<poem>
''...Кароткае цяпло, бывай! Няспынны грук''
''Мне чуецца глухі: у панадворках дровы''
''З жалобным водгульлем зноў падаюць на брук...''
 
''{{Верш|...Кароткае цяпло, бывай! Няспынны грук''
''... З дрыготкай слухаю гул кожнага палена.''
''Мне чуецца глухі: у панадворках дровы''
''Мо шыбеніцу дзесь будуюць? Але дзе?''
''З жалобным водгульлем зноў падаюць на брук...''
 
''... З дрыготкай слухаю гул кожнага палена.''
''Мо шыбеніцу дзесь будуюць? Але дзе?''
 
''Здаецца, у труну цьвікі ўбіваюць сьпехам,''
''І пахавальны гук мне чуецца ўвушшу...''}}
 
''Здаецца, у труну цьвікі ўбіваюць сьпехам,''
''І пахавальны гук мне чуецца ўвушшу...''
</poem>
</blockquote>
Свой дух ён уяўляе сабе вежай, якая неўзабаве ўпадзе пад ударамі тарана:
 
<blockquote>
''{{Верш|Як вежа, па якой тараны б'юць сумленна,''
<poem>
''Хістаецца мой дух і зараз упадзе''}}
''Як вежа, па якой тараны б'юць сумленна,''
 
''Хістаецца мой дух і зараз упадзе''
</poem>
</blockquote>
Рэальныя гукі дроваў і суб'ектыўныя візыі апавядальніка ўзаемадзейнічаюць, каб выклікаць думку пра непазьбежнасьць сьмерці (трэці кампанэнт сымбалічнага вобраза).