Электрамагнітнае выпраменьваньне: розьніца паміж вэрсіямі

'''Электрамагнітнае выпраменьваньне''' (электрамагнітныя хвалі) — ваганьне [[электрамагнітнае поле|электрамагнітнага поля]], якое распаўсюджваецца ў [[прастора|прасторы]]. Яно складаецца з [[электрычнае поле|электрычнага]] і [[магнітнае поле|магнітнага поля]], якія вагаюцца пэрпэндыкулярна адносаадносна адзінадно воднагааднаго і адносна [[вэктар]]у распаўсюджваньня электрамагнітнай хвалі. У электрамагнітных хвалях існуе дакладная залежнасьць [[частатачастасьць|частатычастасьці]] ад [[даўжыня хвалі|даўжыні хвалі]] і наадварот. Адгэтуль існуе дыфэрэнцыяцыя электрамагнітных хваляў паводле гэтых двух парамэтраў (у парадку павелічэньня частатычастасьці і памяньшэньня даўжыні хвалі): [[радыёхвалі]], [[мікрахвалі]], [[інфрачырвонае выпраменьваньне]], [[сьвятло|бачнае сьвятло]], [[ультрафіялетавае выпраменьваньне|ультрафіялетавы спэктар]], [[рэнтгенаўскаўскае выпраменьваньне|рэнтгенаўскія]] і [[гама-выпраменьваньне|гама-прамяні]].

Паводзіны ЭМ-хваляў залежаць ад даўжыні хвалі: чым большыя частотычастасьці, тым меньшыя даўжыні хвалі, і наадварот, чым меньшыя частотычастасьці, тым большыя даўжыні хвалі. Калі хваля выпраменьваньне ўзаемадзейнічае з асобнымі атамамі і малекуламі, узаемадзейнічаньне залежыць ад энэргіі, якую нясе ў сабе [[фатон]]. [[Спэктраскапія]] дазваляе назіраць спэктар значна большы за бачны: звычайны лябараторны спэктрограф рэгіструе даўжыні хвалі ад 2 да 2500 {{м|нана|н}}. Праз спэктографы можна атрымаць падрабязную інфармацыю пра фізычныя ўласьцівасьці аб’ектаў, газаў, ці нават зорак. З-за гэтага спэктрографы выкарыстоўваюцца ў [[астрафізыка|астрафізыцы]] для атрыманьня інфармацыі пра хімічны склад астранамічных аб’ектаў. Напрыклад, атам [[вадарод]]у надае радыёвыпраменьваньне з даўжынёй хвалі, роўнай 21,12 см.