|
'''Напад на цягнік каля Лунінца''' здарыўся [[25 верасьня]] [[1924]] году. Належаў да найбольш вядомых і камэнтаваных актаў бальшавіцкіх дывэрсантаў [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|міжваеннага пэрыяду гісторыі Польшчы]].
[[Рыская мірная дамова|Канец вайны]] не прынёс супакою мірнаму насельніцтву памежжа. Рабункі, кантрабанда, атакі бальшавіцкіх банд не належалібылі да рэдкасьцірэдкімі. Толькі ў [[1924]] годзе паліцыя зафіксавала на польска-савецкім памежжупамежжы 189 рабункаў і дывэрсійных нападаў ды 28 актаў сабатажу, у якіх удзельнічала каля 1000 людзейчалавек. <ref> Jerzy Paciorkowski, ''Płonąca granica'', Policja 997, nr 12 (57), grudzień 2009, ISSN 1734—1167, s. 36. {{ref-pl}} </ref> <ref name="Służba 14" > Jerzy Paciorkowski, ''Służba na wygnaniu'', Policja 997, nr 1 (58), styczeń 2010, ISSN 1734—1167, s. 14. {{ref-pl}} </ref>. Мэтай усіх гэтых падзеіакцыяў было паказаньнепаказаць, што польская адміністрацыя некампэтэнтная й неня можа гарантаваць бясьпеку сваіх грамадзян <ref name="Służba 14"/>.
25 верасьня 1924 году бальшавіцкая банда ў сілескладзе каля 70 людзейчалавек затрымала каля [[Лунінец|Лунінца]] цягнік рэляцыізлчэньня [[Берасьце]]- — [[Сарны]], на якім на сустрэчу ззь міністрам унутраных справаў удаваласякіравалася афіцыйная дэлегацыя палескага ваяводзтва з ваяводам [[Станіслаў Юзаф Даўнаровіч|Станіславам Даўнаровічам]], сэнатарам Баляславам Выслоўхам, камэндантам 14 палескай акругі Дзяржаўнай Паліцыі інспэктарам Юзафам Менсавічам ды біскупам менскім [[Зыгмунт Лазінскі|Зыгмунтам Лазінскім]]. Пазьнейшае сьледзтва не даказала, ці атакбыў напад на гэтыягэтых знакамітыязнакамітых асобыасобаў быўвыпадковым прыпадкам,або ціўсё можа быўж адмысловым. Хаця абаронаабарону дэлегацыі паручыласядаручылі больш за 10 паліцыянтаўпаліцыянтам і жаўнераўжаўнерам, збройны супраціў аказаў толькі адзін паліцыянт — Уладзіслаў Дмоўскі, за што пазьней ён быў падвышаны й ўзнагароджаны Крыжам заслугі <ref name="Służba 15"> Jerzy Paciorkowski, ''Służba na wygnaniu'', Policja 997, nr 1 (58), styczeń 2010, ISSN 1734—1167, s. 15. {{ref-pl}} </ref>.
Пасьля затрыманьня й акружэньня цягніка бандыты пачалі рабунак пасажыраў. Некаторыя людзі, ў тым ліку ваявода й камэндант, патрацілістрацілі нават ніжняеніжнюю бялізну. БіскупУ страціўбіскуп свойзабралі злотызалаты крыж. СпрабуючыТыя, хто спрабаваў супрацьстаяць былі зьбітыя; таксама быў забіты адзін габрэйскі купец быў забіты. Узамен за зрабаваныя прадметы бандыты далі «квітанцыю», якую падпісаў «атаман ТрофімТрафім Каліненка» <ref name="Służba 15"/>.
Напад на цягнік пад Лунінцам не быў ня першым і не апошнім, але моцна абурыў грамадзтва, ў асноўным з-за пасіўнасьці старэйшых службовых асобаў. Ваявода й камэндант былі адразу адхіленыя <ref name="Służba 15"/>.
== Крыніцы ==
|
