Навухаданосар II: розьніца паміж вэрсіямі

'''Навухаданосар II''' (Nabû-kudurri-uṣur, літ. ''«Набу, абарані карону»''; 634 да н. э. - — 562 да н. э.)  — сын [[Набапаласар]]а, цар бабілёнскі<ref>[[НовававілонскаеНовабабілёнскае царства|НовававілонскагаНовабабілёнскага царства]].</ref> Адзін са славутых заваёўнікаў [[АнтычнасцьАнтычнасьць|антычных часоў]].

Выдатны стратэг і палітык. У 605 да н. э. наносіць жорсткую паразу эгіпцянам пад Кархемішам, захоплівае [[Сірыя|Сірыю]] й [[Палестына|Палестыну]]. Гэткая перамога вырашыла лёс [[Блізкі УсходЎсход|Блізкага УсходуЎсходу]] на карысьць Навухаданосара. Спробы эгіпцян аднавіць актыўную палітыку ў Сірыі шляхам стварэньня кааліцыі мясцовых цароў спрычынілі Навухаданосара ІІ на новыя ваенныя паходы. У 597 да н. э. і 586 да н. э. захоплівае [[Ерусалім]]. У 586 да н. э. разбурыўшы Ерусалім, вывозіць у [[Бабілён]] нарабаваныя багацьці й значную частку ерусалімскага насельніцтва. Ператварае [[Іудзея|Іудзею]] ў бабілёнскую правінцыю. На працягу 13 гадоў (585 да н. э.  — 573 да н. э.) неаднойчы асаджвае [[Цір]], пакуль гэты горад не прызнае яго ўладу. Гэтым завяршылася падпарадкаваньне Бабілёну УсходнягаЎсходняга Міжземнамор'яМіжземнамор’я.

У часы доўгага панаваньня Навухаданосара [[Бабілёнскае царства]] дасягнула эканамічнага й культурнага росквіту. Нягледзячы на няспынныя паходы й войны, ён клапаціўся аб адбудове, умацаваньні й ўпрыгожаньні сваёй сталіцы, якую ператварыў у непрыступную [[крэпасцькрэпасьць]]. Пры ім у Бабілёне была пабудаваная славутая [[Бабілёнская вежа]], шэраг цудоўных палацаў і храмаў, разведзеныя на штучна зробленых земляных тэрасах дзіўныя [[сады Семіраміды]], якіх антычная традыцыя прылічала да [[Сем цудаў сьвету|Сямі цудаў сьвету]]. Пісьмовыя [[біблія|біблейскія]] крыніцы (кнігі прарокаў [[Ісайя (прарок)|Ісайі]] й [[Данііл (прарок)|Данііла]]) паказвалі й трактавалі Навухаданосара выключна ў негатыўным пляне, як жорсткага заваёўніка й разбуральніка сьвятога горадагораду Ерусаліма. Яго імя доўгі час выклікала ў нашчадкаў жах, нянавісьць і нават агіду. Такі погляд на гэтага цара замацаваўся й у літаратуры больш позьняга часу.<ref>Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. С. 148.</ref>

== Крыніцы і заўвагі ==

* Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф.  Коршунава, паказальнікі А. Ф.  Коршунава, В. А.  Чамярыцкага. —Мн— Мн.: Навука і тэхніка, 1990. —207— 207 с.: іл. С.148. ISBN 5-343-00151-3.