Смаленская шляхта: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
выявы, стыль |
|||
Радок 1:
[[Файл:Smalenskaja-Šlachta.jpg|міні|Смаленская шляхта]]
'''Смале́нская [[шляхта|шля́хта]]''' — вышэйшы [[стан]] [[Смаленскае княства|Смаленскае землі]] ў [[17 стагодзьдзе|XVII]]—[[18 стагодзьдзе|XVIII]] стст., пераважна беларускага паходжаньня.
== Правы ==
[[Файл:Laher-Smalenskaj-Šlachty.jpg|міні|зьлева|Лягер смаленскай шляхты]]
Зьберагаючы традыцыі Смаленскага княства й правы й прывілеі, нададзеныя [[ВКЛ|вялікімі князямі літоўскімі]], смаленская шляхта пасьлядоўна бараніла іх ад [[Масква|Масквы]] пасьля канчатковага далучэньня [[Смаленшчына|Смаленшчыны]] да [[Расея|Расеі]] ў [[1667]]. Цар урачыста абавязваўся «ўва ўсім ахоўваць і правоў і вольнасьцяў іх ані ў чым ня рушыць». Гэтым былі забясьпечаныя маёмасныя правы Смаленскае шляхты, яе станавы лад, апроч шляхецкага самакіраваньня, тэрытарыяльная вайсковая арганізацыя, свабода веравызнаньня (сярод пераважна праваслаўнае шляхты было шмат каталікоў і ўніятаў), моўныя правы й побытавыя асаблівасьці.
Радок 9 ⟶ 11:
== Смаленска-ўкраінскія дачыненьні ==
[[Файл:Boj-Smalenskaj-Šlachty.jpg|міні|Бой смаленская шляхты]]
Геаграфічнае суседзтва, гістарычныя стасункі й традыцыі, абмежаваны праўны статус Смаленскае шляхты, а таксама супольныя эканамічныя й часткова культурныя й палітычныя інтарэсы, з аднаго боку, і каляніяльны наступ Масквы — зь іншага, стваралі й умацовалі зносіны смаленскае шляхты з украінскай шляхтай і казацкай старшыной [[Гетманшчына|Гетманшчыны]]. Гетманы [[Іван Самайловіч]] і [[Даніла Апостал]] ды вышэйшая старшына ([[Міклашэўскія]], [[Лізагубы]], [[Гамаліі]], [[Дунін-Баркоўскія]], інш.) радніліся з выбітнейшымі родамі смаленскае шляхты ([[Корсакі]], [[Павала-Швайкоўскія]], [[Храпавіцкія]], [[Энґельгарты]], [[Рачынскія]], князі [[Друцкія-Саколінскія]], [[Ваяводзкія]], [[Красна-Мілашэвічы]], [[Пацёмкіны]], [[Пасекі]], [[Лыкошыны]], [[Рыдванскія]], [[Савіцкія]]). Сямейныя, эканамічныя й культурныя стасункі смаленскае шляхты й Гетманшчыны спрыялі двухбаковаму перасяленьню, продажу й абмену маёнткамі. Полк смаленскае шляхты браў удзел у [[Чыгірынскія паходы|Чыгірынскіх]], [[Крым]]скіх і [[Азоўскія паходы|Азоўскіх паходах]] ды іншых падзеях і акцыях на Ўкраіне. Гэтыя стасункі дасягнулі такіх памераў, што расейскі ўрад палічыў патрэбным «адвадзіць маларасейцаў ад сваяцтва з смаленцамі» (загад імпратрыцы [[Ганна Іванаўна|Ганны Іванаўны]] князю А. Шахоўскаму ад [[31 студзеня]] [[1734]]). Асабліва расейскі ўрад непакоілі палітычныя стасункі шляхты й Гетманшчыны. Аўтанамістычны рух на Смаленшчыне, што меў падтрымку ў [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], меў пэўны водгук і уплыў на [[Украіна|Ўкраіне]] (справа Ф.Красна-Мілашэвіча й князя А.Чаркаскага). Нядзіва, што скасаваньне аўтаноміі смаленскае шляхты супала зь ліквідацыяй Гетманшчыны, а на чале расейскае ўрадавае камісіі быў пастаўлены колішні гетман [[Кірыла Разумоўскі]].▼
▲Геаграфічнае суседзтва, гістарычныя стасункі й традыцыі, абмежаваны праўны статус Смаленскае шляхты, а таксама супольныя эканамічныя й часткова культурныя й палітычныя інтарэсы, з аднаго боку, і каляніяльны наступ Масквы — зь іншага, стваралі й умацовалі зносіны смаленскае шляхты з украінскай шляхтай і казацкай старшыной [[Гетманшчына|Гетманшчыны]]. Гетманы [[Іван Самайловіч]] і [[Даніла Апостал]] ды вышэйшая старшына ([[Міклашэўскія]], [[Лізагубы]], [[Гамаліі]], [[Дунін-Баркоўскія]], інш.) радніліся з
== Ліквідацыя аўтаноміі ==
| |||