Ёсіф Лянгбард: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Wouk (гутаркі | унёсак)
выява
д выпраўленьне спасылак, пунктуацыя, артаграфія, катэгорыя
Радок 1:
'''Іосіф Рыгоравіч Лянгбард''' (Іосіф Рыгоравіч) (6(18) студзеня 1882, Бельск [[Гарадзенская губэрня|Гарадзенскай губэрні]], цяпер [[Бельск-Падляскі]], [[Польшча]], — 3 студзеня [[1951]], [[Ленінград]]) — беларускі савецкі архітэктар [[габрэй]]скага паходжаньня, пэдагог.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў [[1882]] годзе ў мястэчку [[Бельск]] ў сям’і Гірша Лянгбарда. Бацька бачыў будучыню для сына ў камэрцыі, аднак малы Іосіф любіў маляваць. Бліскуча скончыўшы мясцовую гімназію, ён паступае на архітэктурнае аддзяленьне Адэскай мастацкай вучэльні, а ў 1907 перабіраецца ў [[Санкт-Пецярбург]], дзе пасьпяхова вытрымлівае іспыты ў Пецярбурскую акадэмію мастацтваў на архітэктурны факультэт. Сем гадоў працягвалася яго вучоба ў Пецярбургу, а архітэктура расейскай паўночнай сталіцы моцна паўплывала на далейшую творчасьць архітэктара. Сярод настаўнікаў Лянгбарда быў слынны [[Аляксандр ПамеранцаўПамяранцаў]] (спраектаваў будынак ГУМа ў [[Масква|Маскве]]). Менавіта пад яго кіраўніцтвам Лянгбард у [[1914]] абараняе дыплёмны праект «Будынак дзяржаўнага савету».
 
У час [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]] Лянгбард працуе на фронце ў якасьці начальніка інжынэрнага атраду. пад яго кіраўніцтвам ў гэты час паўстаюць земская ўправа ў [[Кастрама|Кастраме]], сельскагаспадарчы музэй і тэатар мініяцюраў у [[Петраград]]зе. Па заканчэньні вайны ён робіцца выканаўцам працаў будаўнічай канторы пры аддзеле аховы здароўя ў Петраградзе.
Нарадзіўся ў [[1882]] годзе ў мястэчку [[Бельск]] ў сям’і Гірша Лянгбарда. Бацька бачыў будучыню для сына ў камэрцыі, аднак малы Іосіф любіў маляваць. Бліскуча скончыўшы мясцовую гімназію ён паступае на архітэктурнае аддзяленьне Адэскай мастацкай вучэльні, а ў 1907 перабіраецца ў Санкт-Пецярбург, дзе пасьпяхова вытрымлівае іспыты Пецярбурскую акадэмію мастацтваў на архітэктурны факультэт. Сем гадоў працягвалася яго вучоба ў Пецярбургу, а архітэктура расейскай паўночнай сталіцы моцна паўплывала на далейшую творчасьць архітэктара. Сярод настаўнікаў Лянгбарда быў слынны [[Аляксандр Памеранцаў]] (будынак ГУМа ў [[Масква|Маскве]]). Менавіта пад яго кіраўніцтвам Лянгбард у [[1914]] абараняе дыплёмны праект «Будынак дзяржаўнага савету».
 
У пачатку [[1930-я|1930-х]] Лянгбард атрымлівае першыя буйныя замовы на будаўніцтва ў Беларусі і Ўкраіне. Першым праектам, рэалізаваным Лянгбардам па прыездзе ў Менск, сталіцу тагачаснай БССР, стала будаўніцтва блізу 40 драўляных павільёнаў для Ўсебеларускай сельскагаспадарчай і прамысловай выставы. Пасьля гэтага яго запрашаюць да праектаваньня забудовы цэнтральнай часткі горада. Лянгбард прапануе макеты трох будынкаў: [[Дом ураду (Менск)|Дом ўраду]], [[Тэатар опэры і балету (Менск)|Тэатар опэры і балету]] і Дом Чырвонай Арміі (сучасны Дом афіцэраў). Праект [[Дом ураду (Менск)|Дому ўраду]] быў падрыхтаваны і зацьверджаны ў [[1929]] годзе, а з [[1930]] па [[1934]] гады ён быў рэалізаваны. Перад ім быў пастаўлены помнік У. Леніну, распрацаваны лянгбардамЛянгбардам разам з Ленінградзкім скульптарам М. Манізерам. За гэты ансамбаль Іосіф Лянгбард атрымаў званьне «заслужанага дзеяча мастацтваў БССР».
У час Першай сусьветнай вайны Лянгбард працуе на фронце ў якасьці начальніка інжынэрнага атраду. пад яго кіраўніцтвам ў гэты час паўстаюць земская ўправа ў [[Кастрама|Кастраме]], сельскагаспадарчы музэй і тэатар мініяцюраў у [[Петраград]]зе. Па заканчэньні вайны ён робіцца выканаўцам працаў будаўнічай канторы пры аддзеле аховы здароўя ў Петраградзе.
 
У [[1935]] годзе Лянгбарду было даручана распрацаваць праект [[Дому Саветаў]] ў [[Магілёў|Магілёве]], куды неўзабаве меркавалася перанесьці сталіцу БССР. Будынак узводзіцца ў [[1938]]—[[1940]]-ыя гады. Пачынаючы з 1933, рэалізоўваюцца яшчэ два праекты архітэктара: [[Тэатар опэры і балету (Менск)|Тэатар опэры і балету]] на месцы былога Траецкага кірмашу і [[Цэнтральны дом афіцэраў (Менск)|Дом Чырвонай Арміі]] на падмурках колішняга [[Архіерэйскі палац (Менск)|архіерэйскага палацу]]. У [[1935]] годзе Лянгбард бярэцца за перапрацоўку праекту [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі (Менск)|Акадэміі навук БССР]], распрацаваны [[Георгій Лаўроў|Г. Лаўровым]].
У пачатку [[1930-я|1930-х]] Лянгбард атрымлівае першыя буйныя замовы на будаўніцтва ў Беларусі і Ўкраіне. Першым праектам рэалізаваным Лянгбардам па прыездзе ў Менск, сталіцу тагачаснай БССР, стала будаўніцтва блізу 40 драўляных павільёнаў для Ўсебеларускай сельскагаспадарчай і прамысловай выставы. Пасьля гэтага яго запрашаюць да праектаваньня забудовы цэнтральнай часткі горада. Лянгбард прапануе макеты трох будынкаў: [[Дом ураду (Менск)|Дом ўраду]], Тэатар опэры і балету і Дом Чырвонай Арміі (сучасны Дом афіцэраў). Праект [[Дом ураду (Менск)|Дому ўраду]] быў падрыхтаваны і зацьверджаны ў [[1929]] годзе, а з [[1930]] па [[1934]] гады ён быў рэалізаваны. Перад ім быў пастаўлены помнік У. Леніну, распрацаваны лянгбардам разам з Ленінградзкім скульптарам М. Манізерам. За гэты ансамбаль Іосіф Лянгбард атрымаў званьне «заслужанага дзеяча мастацтваў БССР».
 
У [[1935]] годзе Лянгбарду было даручана распрацаваць праект [[Дому Саветаў]] ў [[Магілёў|Магілёве]], куды неўзабаве меркавалася перанесьці сталіцу БССР. Будынак узводзіцца ў [[1938]]—[[1940]]-ыя гады. Пачынаючы з 1933 рэалізоўваюцца яшчэ два праекты архітэктара: [[Тэатар опэры і балету]] на месцы былога Траецкага кірмашу і [[Цэнтральны дом афіцэраў (Менск)|Дом Чырвонай Арміі]] на падмурках колішняга [[Архіерэйскі палац (Менск)|архіерэйскага палацу]]. У [[1935]] годзе Лянгбард бярэцца за перапрацоўку праекту [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі (Менск)|Акадэміі навук БССР]], распрацаваны [[Георгій Лаўроў|Г. Лаўровым]].
 
Пад час вайны працаваў над маскіроўкай будынкаў у [[Ленінград]]зе, жыў у Яраслаўскай вобласьці. У [[1944]] годзе вяртаецца ў разбураны [[Менск]]. Працаваў над плянамі рэканструкцыі [[Менск]]у і [[Гомель|Гомеля]]. У [[1949]] годзе за гэтую працу атрымаў «Ордэн Гонару». Разам з [[Міхаіл Бакланаў|М. Бакланавым]] распрацоўваў праект [[Кінатэатар Перамога (Менск)|кінатэатру «Перамога»]], скончанага ў [[1950]]-ым годзе.
Радок 20 ⟶ 19:
Іосіф Лянгбард быў прыхільнікам вэртыкальных архітэктурных вырашэньняў. «Гарызантальная форма ўяўляецца як стан спячага альбо мёртвага чалавека, што адмоўны ўзьдзейнічае, — адзначаў ён, між тым як вэртыкальнае становішча ўвасабляе жыцьцё, бадзёрасьць і сілу, яно супрацьстаіць цяге да зямлі».
 
Па прафэсыйных поглядах быў прыхільнікам крытычнага засваеньня і выкарыстаньня традыцый мінулага. У клясыцы лічыў вартым архітэктурную дысцыпліну, парадак, сувымернасьць асноўных формаў, імкнуўся разьвіваць простасьць і яснасьць кампазіцыйнага вырашэньня характэрныя для беларускай нацыянальнай архітэктуры. Наконт дэкарацыі фасаду меў наступнае меркаваньне: "«Лепей ня ведаць, як упрыгожыць будынак, чым зрабіць у гэтым лішняе"».
 
На практыцы былі рэалізаваныя 15 праектаў архітэктара, зь якіх 8 на Беларусі.
Радок 51 ⟶ 50:
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Лянгбард, Іосіф}}
[[Катэгорыя:Беларускія архітэктары]]
[[Катэгорыя:Беларускія габрэі]]
 
[[pl:Josif Langbard]]