'''ФранцішакФранці́шак АльбінА́льбін СыманСы́ман''' ({{Мова-пол|Franciszek Albin Symon}}; 3 студзеня 1841, [[Дубавец (Жытомірская вобласьць)|Дубавец]] — 26 траўня 1918, [[Кракаў]]) — рыма-каталіцкі сьвятар, рэктар [[Імпэратарская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|Духоўнай акадэміі ў Пецярбургу]] (1884—1897).
== Жыцьцяпіс ==
Сын валынскіх шляхцічаў Пятра Сымана і Аўгустыны зь Серачынскіх. Пачатковую адукацыю атрымаў у {{Не перакладзена|Траянаў (Украіна)|Траянаве|d|Q4464054}}. У 18561852—1855 рокунавучаўся зў [[Наваград-Валынскі|Наваград-Валынскай]] дваранскай вучэльні. У 1856 року паступіў у [[Жытомір]]скую рыма-каталіцкую духоўную сэмінарыю., Уадкуль у 1859 року пераведзены ў [[Імпэратарская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|Каталіцкую духоўную акадэмію]] ў [[Пецярбург]]у, дзе ў 1862 атрымаў ступень акадэміка багаслоўя. Працягнуў навучаньне тэалёгіі ў [[Мюнхэнскі ўнівэрсытэт|Мюнхэнскім унівэрсытэце]], дзе ў 1864 абараніў доктарскую дысэртацыі па тэалёгіі. 9 кастрычніка таго ж году прыняў капланскія пасьвечаньні ў Рыме.
З 1865 року быў выкладчыкам Санкт-Пецярбурскай акадэміі. Сьпярша выкладаў біблійную археалёгію; у 1866—1870 узначальваў катэдру царкоўнай гісторыі і кананічнага права; у 1870—1877 роках — катэдру Сьвятога пісьма. У 1876 року стаў канонікам Луцка-Жытомірскай катэдры.
