Чэскія браты: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
выпраўленьне парамэтру {{Commons}}
W (гутаркі | унёсак)
 
Радок 21:
Пасьля сьмерці ў 1817 годзе прапаведніка [[Гэнрых Штылінг-Юнг|Гэнрыха Штылінга-Юнга]] гэрнгутары з [[Вюртэмбэрг]]у і [[Баварыя|Баварыі]] дамагліся адмысловага дазволу ў [[Аляксандар I Раманаў|Аляксандра I]] на пасяненьне ў [[Закаўказьзе|Закаўказьзі]], паколькі Штылінг-Юнг сьцьвярджаў, што [[Другое прышэсьце Хрыста|Другога прышэсьця]] варта чакаць за [[Каўкаскія горы|Каўказам]], каля гары [[Арарат]]. Амаль дзевяць тысячаў сябраў абшчын, распрадаўшы маёмасьць, накіраваліся на ўсход, але менш за палову зь іх дабраліся да [[Ізмаіл]]а, астатнія загінулі ў дарозе. Некаторыя зь іх аселі ў [[Бесарабія|Бесарабіі]] і каля [[Адэса|Адэсы]], аднак каля 500 сем’яў працягнулі шлях да Закаўказьзя. Да 1819 году яны ўтварылі некалькі калёніяў у [[Грузія|Грузіі]] каля [[Тбілісі|Тыфліса]] і адну калёнію ў [[Азэрбайджан]]е.
 
Асаблівасьці вучэньня гэрнгутараў, акрамя патрабаваньня чысьціні апостальскага жыцьця, складаліся ў захаваньні сямі таямніцаў, у прызнаньні толькі духоўнага прычасьця і ў адпрэчваньні выратаваньня адной верай. Прысяга, ваенная[[Вайсковая служба|вайсковая]] і дзяржаўная служба таксама аспрэчвалася імі, бо не стасаваліся з Нагорнай пропаведзьдзю. Царкоўная арганізацыя іх таксама была заснавана на [[Біблія|Бібліі]]: пропаведзьдзю і прычасьцем загадвалі прэсьвітары (''ministri''), тады як нагляд за царкоўным благачыньнем знаходзіўся ў руках [[біскуп]]аў (''episcopi'' ці ''semores''). Унутранымі справамі абшчыны загадвалі сыноды.
 
== Сучаснае становішча ==