Алесь Пісьмянкоў: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне
Радок 1:
{{пісьменьнік}}
'''Алесь Уладзімеравіч Пісьмянкоў''' ([[25 лютага]] [[1957]], в. [[Бялынкавічы]] (паводле іншых зьвестак в. [[Іванаўка (Новасаматэвіцкі сельсавет)|Іванаўка]]), [[Касьцюковіцкі раён]], [[Магілёўская вобласьць]] — [[23 красавіка]] [[2004]], [[Менск]]) — беларускі паэт, эсэіст.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[25 лютага]] [[1957]] году ў в. [[Бялынкавічы]] (паводле іншых зьвестак у в. [[Іванаўка (Новасаматэвіцкі сельсавет)|Іванаўка]]) [[Касьцюковіцкі раён|Касьцюковіцкага раёну]] [[Магілёўская вобласьць|Магілёўскай вобласьці]] ў рабочай сям’і. Бацька паэта, Уладзімер Сямёнавіч, працаваў шафёрам, маці, Марыя Сямёнаўна, — медсястрой у бальніцы. На выхаванневыхаваньне і сталеньне Алеся ды яго малодшага брата Міколы ў значнай ступені паўплывалі родныя бацькоў: апавядальнікі і надзвычай гасьцінныя дзед Сямён Варфаламеевіч і бабуля АніссяАнісься Васільеўна.
 
Вучыўся ў Бялынкавіцкай сярэдняй школе, асаблівы ўплыў на Алеся зрабіў настаўнік мовы і літаратуры А. Нікіценка, які падчас вучобы ў [[Смаленск]]у неаднойчы сустракаўся з А. Твардоўскім і М. Ісакоўскім. Пасьля школы, у 1974—1975 гадох працаваў карэспандэнтам касцюковіцкайкасьцюковіцкай раённай газэты «Сцяг камунізму». У 1975 годзе паступіў на беларускае аддзяленьне [[Філялягічны факультэт БДУ|філялягічнага факультэту]] [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], якое скончыў у 1980 годзе.
 
У 1980—1982 гадох працаваў карэспандэнтам у аддзеле крытыкі і бібліяграфіі штотыднёвіка «[[Літаратура і мастацтва]]», у 1982 годзе перайшоў у часопіс «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]» на пасаду рэдактара аддзелу навукі і мастацтва. Член [[Саюз беларускіх пісьменьнікаў|Саюзу беларускіх пісьменьнікаў]] з 1984 году, у 1990 годзе абраны сакратаром саюзу. Пазьней вярнуўся ў часопіс «Полымя» намесьнікам галоўнага рэдактара, але потым ізноў перайшоў у «ЛіМ» на пасаду галоўнага рэдактара (1999—2002). У 2002 годзе перайшоў у рэдакцыю часопісу «[[Вожык (часопіс)|Вожык]]» (2002—2004).
 
Памёр [[23 красавіка]] [[2004]] году ў [[Менск]]у на працоўным месцы ад сардэчнага прыступу. Пахаваны ў Менску на [[Кальварыйскія могілкі|Кальварыйскіх могілках]]<ref>[https://news.tut.by/society/422070.html 80 пахаванняў выбітных беларусаў, якія варта наведаць на Дзяды]</ref>.
 
== Творчасьць ==
Дэбютаваў вершам у 1972 годзе ў касцюковіцкайкасьцюковіцкай раённай газэце «Сцяг камунізму».
 
Аўтар кнігі паэзіі «Белы камень» (1983). Пасьля першага зборніка паэзіі выйшлі кнігі «Чытаю зоры» (1988), «Планіда» (1994), «Журавель над студняй» (1998), «Я не памру, пакуль люблю…» (2000, выбранае). Зборнік «Думаць вершы» (2005) выйшаў пасьмяротна. У 2012 годзе ў газэты „[[Звязда]]“ выдала зборнік выбраных твораў „Не зьнікай“ (укладальнік жонка паэта — Алена Пісьмянкова).
Радок 23:
* Белы камень: Вершы. — Менск, 1983. — 47 с.
* Чытаю зоры: Лірыка. — Менск: Мастацкая літаратура, 1988. — 87 с.
* Планіда: Вершы. — Менск: Мастацкая літаратура, 1994. — 110 с.
* Вершы. — Менск: Мастацкая літаратура, 1997.
* Журавель над студняй: Вершы. — Менск: 1998. — 134 с.
Радок 49:
 
== Ушанаваньне памяці ==
* Імем А. Пісьмянкова названа КастюковіцкаяКасцюковіцкая дзіцячая бібліятэка.
* У Магілёўскай вобласьці праводзяць абласное сьвята паэзіі і аўтарскай песьні «Пісьмянкоў луг».