Алесь Пісьмянкоў: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 1:
{{пісьменьнік}}
'''Алесь Уладзімеравіч Пісьмянкоў''' (
== Біяграфія ==
Нарадзіўся
Вучыўся ў Бялынкавіцкай сярэдняй школе, асаблівы ўплыў на Алеся зрабіў настаўнік мовы і літаратуры А. Нікіценка, які падчас вучобы ў [[Смаленск]]у неаднойчы сустракаўся з А. Твардоўскім і М. Ісакоўскім. Пасьля школы, у 1974—1975 гадох працаваў карэспандэнтам
У 1980—1982 гадох працаваў карэспандэнтам у аддзеле крытыкі і бібліяграфіі штотыднёвіка «[[Літаратура і мастацтва]]», у 1982 годзе перайшоў у часопіс «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]» на пасаду рэдактара аддзелу навукі і мастацтва. Член [[Саюз беларускіх пісьменьнікаў|Саюзу беларускіх пісьменьнікаў]] з 1984 году, у 1990 годзе абраны сакратаром саюзу. Пазьней вярнуўся ў часопіс «Полымя» намесьнікам галоўнага рэдактара, але потым ізноў перайшоў у «ЛіМ» на пасаду галоўнага рэдактара (1999—2002). У 2002 годзе перайшоў у рэдакцыю часопісу «[[Вожык (часопіс)|Вожык]]» (2002—2004).
Памёр
== Творчасьць ==
Дэбютаваў вершам у 1972 годзе ў
Аўтар кнігі паэзіі «Белы камень» (1983). Пасьля першага зборніка паэзіі выйшлі кнігі «Чытаю зоры» (1988), «Планіда» (1994), «Журавель над студняй» (1998), «Я не памру, пакуль люблю…» (2000, выбранае). Зборнік «Думаць вершы» (2005) выйшаў пасьмяротна. У 2012 годзе ў газэты „[[Звязда]]“ выдала зборнік выбраных твораў „Не зьнікай“ (укладальнік жонка паэта — Алена Пісьмянкова).
Радок 23:
* Белы камень: Вершы. — Менск, 1983. — 47 с.
* Чытаю зоры: Лірыка. — Менск: Мастацкая літаратура, 1988. — 87 с.
* Планіда: Вершы. — Менск: Мастацкая літаратура,
* Вершы. — Менск: Мастацкая літаратура, 1997.
* Журавель над студняй: Вершы. — Менск: 1998. — 134 с.
Радок 49:
== Ушанаваньне памяці ==
* Імем А. Пісьмянкова названа
* У Магілёўскай вобласьці праводзяць абласное сьвята паэзіі і аўтарскай песьні «Пісьмянкоў луг».
|