Аляксандар Калоша: розьніца паміж вэрсіямі

'''Аляксандар Калоша''' ({{ДННарадзіўся|0|0|1905}}, в. [[Заямнае (Стаўпецкі раён)|Заямнае]], [[Стаўпецкі павет]], цяпер [[Стаўпецкі раён]] — {{ДСПамёр|||1985}}, [[Чэхаславаччына]]) — беларускі [[грамадзкі дзеяч]].

З канца 1920-х жыў у [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыне]]. У 1940—1942 гадах намесьнік старшыні Праскага аддзелу [[Беларуская народная самапомач|Камітэту самапомачы]]. У [[1942]]—[[1945]]1942—1945 гадах кіраваў беларускім аддзелам [[Арбайтсфронт]]у («Рабочага фронту») у [[Бэрлін]]е.

У 1942 годзе ажаніўся з Вольгай Вяршынінай, дачкой [[Мікола Вяршынін|Міколы Вяршыніна]], выбітнага беларускага дзеяча [[БНР]] у Чэхаславаччыне.

У сакавіку 1944 году быў абраны старшынёйстаршынём [[Беларускі камітэт самапомачы|Беларускага камітэту самапомачы]] ў [[Бэрлін]]е. У жніўні 1944 году быў уведзены ў склад [[Беларуская цэнтральная рада|Беларускай Цэнтральнай Рады]]. У 1945 годзе вярнуўся ў [[Прага|Прагу]]. Неўзабаве пасьля вайны сям’я Калошаў перабралася ў вёску [[Худэнін]] (Chudenín), дзе вяла гаспадарку.

У 1947-м Калоша атрымаў чэхаславацкае грамадзянства. Арыштаваны адначасова ззь сям'ёйсям’ёй [[Ларыса ГенюшГеніюш|ГенюшаўГеніюшаў]]. 20 студзеня 1949 году вывезены з Прагі ў [[СССР]] і асуджаны на 25 гадоў лягэроў. 20 верасьня 1955 году вызвалены па амністыі і перададзены чэхаславацкім уладам. Арышт Калошы прызналі беспадстаўным, 1 ліпеня 1956 году ён быў вызвалены. Пакуль Калоша сядзеў на Калыме, яго жонка Вольга трагічна сышла з жыцьця ў 1952 годзе.

Пахаваны ў [[Прага|Празе]], на [[Альшанскія могілкі|Альшанскіх могілках]] побач з жонкай і цесьцем. Аднак імя Калошавага цесьця Вяршыніна, праўдападобна, ззь перасьцярогі зьнікла ўжо ў 50-я гады, калі ўвабраліся ў моц камуністы.