Тыпалёгія моў: розьніца паміж вэрсіямі

'''Тыпалёгія моў''' — клясыфікацыя моў згодна іх граматычных уласьцівасьцяў. Тыпалягічная клясыфікацыя адрозьніваецца ад генэтычнай клясыфікацыі, дзе ў моўныя сем'ісем’і аб'ядноўваюццааб’ядноўваюцца мовы, якія маюць агульную [[мова-продак|мову-продка]].

У некаторых мовах дзейнік складаецца ззь дзьвюх частак: дапаможнага [[дзеяслоў|дзеяслова]] і [[інфінітыв]]у ці [[дзеепрыметнік]]а. [[Нямецкая мова|Нямецкая]] і [[галяндзкая мова|галяндзкая]] мовы часта клясыфікуюцца як мовы тыпу [[V2 (парадак слоў)|V2]], таму што дзеяслоў заўжды знаходзіцца на другім месцы ў сказе.

Некаторыя мовы (звычайна вельмі флексычныя) вельмі цяжка клясыфікаваць, бо ў сказе дапушчальны амаль кожны парадак слоўсловаў. Гэта, напрыклад [[польская мова|польская]] і [[усходнеславянскія мовы|ўсходнеславянскія мовы]]. У такіх выпадках магчыма толькі адзначыць, які парадак найбольш часты.

Паводле [[Марфалёгія (мовазнаўства)|марфалягічнай]] клясыфікацыі мовы падзяляюцца на тыя, дзе [[марфэмы]] часьцей ужываюцца як самастойныя словы, і на тыя, дзе некалькі марфэм часта аб'ядноўваюццааб’ядноўваюцца ў адно слова.

У сынтэтычных мовах адна ці некалькі марфэмаў аб'ядноўваюццааб’ядноўваюцца ў адно слова пры дапамозе прыставак, суфіксаў, канчаткаў.

Можна падлічыць [[каэфіцыент сынтэтычнасьці]] мовы. Для гэтага ў тэксьце вызначаюць колькасьць марфэмаў (M) і агульную колькасьць слоўсловаў (V), іх адносіны M/V ёсьць каэфіцыент. Чыста ізаліруючая мова (напрыклад, сканструяваная мова [[такіпона]]) мае каэфіцыент роўны 1. Вельмі ізаліруючай мовай ёсьць [[віетнамская мова|віетнамская]] з каэфіцыентам 1,06. [[Ангельская мова]] мае каэфіцыент 1,68, мова [[суахілі]] — 2,55.