Мультыплікацыя: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 7:
</div>
</div>
'''Анімацыя''' (ад {{мова-la|multiplicatio|скарочана}} — памнажэньне, павялічэньне, узрастаньне, размнажэньне) — від кінамастацтва, творы якога ствараюцца шляхам здыманьня пасьлядоўных рухаў намаляваных (графічная мультыплікацыя) або аб’ёмных (аб’ёмная мультыплікацыя) аб’ектаў. Гэтыя творы называюць анімацыйнымі або мультыплікацыйнымі фільмамі (мультфільмамі). Анімацыя можа быць захавана або запісана, як на аналягавыя носьбіты, як то [[кінеограф]], [[кінастужка]], і на лічбавыя носьбіты, у тым ліку фарматы, як то аніміраваны [[GIF]], [[флэш-анімацыя]] або лічбавае відэа. Дзеля прагляду анімацыі можа выкарыстоўвацца лічбавая камэра, [[кампутар]] або праектар. Першыя намаляваныя фільмы былі выдадзеныя ў
== Гісторыя ==
Гісторыя мультыплікацыі пачалася задоўга да разьвіцьця [[кінэматограф]]у. Людзі, верагодна, спрабавалі адлюстроўваць рух праз малюнкі яшчэ за часам [[палеаліт]]у. [[Тэатар ценяў]] і [[чароўны ліхтарык]] прапаноўваў папулярныя пастаноўкі з рухомымі малюнкамі ці лялькамі праз ручную маніпуляцыю і / або з даданьнем некаторай нязначнай колькасьці мэханікі.
На тэрыторыі сучаснага [[Іран]]у быў знойдзены керамічны кубак, якому налічваецца больш за 5
У канцы XIX стагодзьдзя францускі вынаходнік [[Эміль Рэйно]] стварыў сваю праекцыю праксынаскоп у сваім «Аптычным тэатры». Гэты апарат складаўся з празрыстых каляровых малюнкаў, зробленых ручным росьпісам, на доўгай пэрфараванай палосцы, сьціснутай паміж двума шпулькамі. Гэтая канструкцыя была запатэнтаваная ў сьнежні 1888 году. З 28 кастрычніка 1892 году па сакавік 1900 году Рэйно паставіў больш за 12,8
Калі
Некаторыя раньнія кінэматаграфісты, як то [[Джэймз Ст’юарт Блэктан]], [[Артур Мэльбурн-Купэр]], [[Сэгунда дэ Шамон]] і [[Эдўін Портэр]] экспэрымэнтавалі з пакадравай анімацыяй каля 1899 году. За свой фільм ''«Прывідны гатэль»'' 1907 году Блэктан атрымаў вялікі посьпех, дадаўшы ў яго мультыплікацыю, што вельмі ўразіла гледачоў, бо фільм утрымліваў сцэны, дзе аб’екты, як відаць, рухаюцца самі па сабе. Такім чынам, ён натхніў іншых кінавытворцаў на выкарыстваньне такой тэхнікі ў сваіх працах.
|