Гісторыя скаўтынгу ў Беларусі: розьніца паміж вэрсіямі

Першыя [[Скаўтынг|скаўцкія]] атрады на тэрыторыі сучаснай Беларусі былі падразьдзяленьнямі расейскага скаўцкага руху, які ўзначальваўся генэралам {{Артыкул у іншым разьдзеле|Алег Панцюхоў|Алегам Панцюховым|ru|Пантюхов, Олег Иванович}}. Яны не былі незалежнымі беларускімі адзінкамі, а цалкам падпарадкоўваліся расейскаму скаўцкаму руху. Такія першыя атрады зьявіліся ў [[Гомель|Гомелі]]. У 1912 годзе ў Гомелі існавалі некалькі атрадаў бой- і гёрлскаўтаў: расейскіх, польскіх ды [[Габрэі|габрэйскіх]]<ref>[http://scout-belarus.org/vestnik.html Інтэрв’ю Ігара Касьцевіча часопісу «Вестник детского движения»]</ref>. У 1915 годзе ўжо было 170 ваўчанятаў (ваўчанятамі называлі малодшых скаўтаў ва ўзросьце 7—11 гадоў). Расейскія скаўцкія атрады, якія адносіліся да {{Артыкул у іншым разьдзеле|Арганізацыя Расейскіхрасейскіх Юныхюных Разьведчыкаўразьведчыкаў|АРЮР|ru|Организация Российских Юных Разведчиков}}, дзейнічалі і ў іншых гарадах Беларусі.

З прыходам савецкай улады, пасьля Грамадзянскай вайны, у 1922 годзе, скаўтынг забараняецца на тэрыторыі ўсяго [[Савецкі Саюз|Савецкага Саюзу]], у склад якого ўвайшла і Беларусь. У красавіку 1926 году {{Артыкул у іншым разьдзеле|АДПУ||ru|ОГПУ при СНК CCCР}} праводзіць масавыя арышты скаўтаў (якіх адпраўляе галоўным чынам ў [[Салавецкі лягер асаблівага прызначэньня]]. Частка скаўтаў і скаўт-лідэраў трапляе падчас эміграцыі за мяжу, працягваючы сваю дзейнасьць у НАРС (Нацыянальная Арганізацыяарганізацыя Расейскіхрасейскіх Скаўтаўскаўтаў-разьведчыкаў). Расейскія эмігранты ваў [[Францыя|Францыі]] рабілі з кадэта скаўтаў, але ўжо болей на [[Каталіцтва|каталіцкі]] (мясцовы францускі) манэр. Былі сярод іх і афіцэры зь беларускіх сямейсем’яў, якія эмігравалі ў Францыю пасьля [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]].