Малая Антанта: розьніца паміж вэрсіямі

'''МалаяМала́я АнтантаАнта́нта''' ({{Мова-fr|Petite Entente}}, {{Мова-de|Kleine Entente}}, {{Мова-en|Little Entente}}) — вайскова-палітычны блёк паміж [[Чэхаславаччына]]й, [[Каралеўства Югаславія|Югаславіяй]] і [[Румынія]]й, які існаваў у [[1921]]—[[1938]]1921—1938 роках пры падтрымцы [[Францыя|Францыі]]. Быў створаны з мэтаю стрымліваньня [[Вугоршчына|вугорскага]] [[ірэдэнтызміррэдэнтызм]]у, а таксама прадухіленьня ўзнаўленьня манархіі [[Габсбургі|Габсбургаў]].

Фактычна Малая Антанта таксама была накіраваная на прадухіленьне магчымых нападаў з боку [[Нямеччына|Нямеччыны]], а таксама супраць уплыву [[СССР|Савецкага Саюзу]] і [[Камунізм|камуністычнага]] руху ў Цэнтральнай і Паўднёва-Ўсходняй Эўропе. Малая Антанта мела стаць аднойадным з найістотнейшых спосабаў забесьпячэньня францускае гегемоніі ў Цэнтральнай Эўропе па [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайне]].

У 1922 року яны былі дапоўненыя трыма шматбаковымі дамовамі пра палітычнае і эканамічнае супрацоўніцтва. 26 лістапада 1925 дзяржавы Малой Антанты падпісалі пратаколы пра магчымасьць транспартаваньня ваенныхвайсковых матэрыялаў праз сваю тэрыторыю.

Адыход Францыі ад палітыкі калектыўнае бясьпекі і палітыка саступак заходніх дзяржаваў фашысцкаму блёку ([[Палітыка Палітыка ўлагоджваньня|улагоджваньне]]) прывялі да паслабленьня Малое Антанты. Пагроза яе чальцам з боку гітлераўскае Нямеччыны змусіла ўлады яе чальцоў да распрацоўкі палітыкі калектыўнае бясьпекі, ініцыятарам якое быў [[Савецкі Саюз]]. У 1933 року чальцы Малой Антанты заключылі з СССР і [[Турэччына]]й дамову пра вызначэньне агрэсіі і ўдзельнічалі ў падрыхтоўцы так званага ''ўсходняга Лякарна''. Пасьля правалу гэтага пляну Чэхаславаччына 16 траўня 1935 падпісала хаўрусьніцкую дамову з СССР, падобную да француска-савецкага дагавору. Яшчэ раней, у 1934 року Югаславія і Румынія ўвайшлі ў склад вайскова-палітычнага зьвязу [[Балканская Антанта]].

У 1935—1939 у Югаславіі й Румыніі пачалі ўзмацняцца ўплывы [[Нацызм|нацысцкае]] Нямеччыны й Італіі. Румынія разглядала СССР як патэнцыйную пагрозыпагрозу сваёй нацыянальнай бясьпецы і тэрытарыяльнай цэласнасьці. Пасьля таго, як прэм’ер-міністрам Румыніі стаў [[Аляксандру Аверэску]], яна ў сваёй зьнешняй палітыцы стала арыентавацца на Італію і Нямеччыну. Югаславія асьцерагалася тэрытарыяльных прэтэнзіяў з боку фашысцкай Італіі і стала займаць пранямецкую палітыку па шматлікіх пытаньнях.