Язэп Руцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія
д афармленьне
Радок 40:
|Колер загалоўку =
}}
{{Цёзкі}}
'''Язэп Руцкі'''{{Заўвага|Іншая форма імя: '''Ёсіф Руцкі'''}} (сьвецкае імя: '''Іван Велямін-Руцкі'''; 1573 або 1574<ref>[[Уладзімер Кароткі|Уладзімір Кароткі]]. Руцкі (Велямін-Руцкі) Іосіф // {{Літаратура/ЭВКЛ|2}} С. 522.</ref>, маёнтак [[Рута]] каля [[Наваградак|Наваградку]] — 5 лютага 1637, [[Дэрмань]], цяпер [[Ровенская вобласьць]] [[Украіна|Украіны]], быў пахаваны ў [[Вільня|Вільні]]) — царкоўны і грамадзкі дзяяч, пісьменьнік і багаслоў. Стваральнік [[Базыляны|Ордэна базылянаў сьвятога Язафата]], яго першы [[Протаархімандрыты Ордэна базылянаў сьвятога Язафата|протаархімандрыт]] (1617—1621), [[Кіеўскія ўніяцкія мітрапаліты|мітрапаліт Кіеўскі, Галіцкі і ўсяе Русі]] (з 1613).
 
Радок 57 ⟶ 56:
|Памер =
|Пазыцыя = right
|Файл:Jazep_Rucki._Язэп_Руцкі_ (1890).jpg|Гравюра [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]]стагодзьдзя з даўняга партрэта
|Файл:Jazep Rucki. Язэп Руцкі.jpg|Невядомы мастак, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]]
|Файл:Jazep_Rucki._Язэп_Руцкі_ (XVII).jpg|Невядомы мастак
}}
 
У [[Вільня|Вільні]] Ян Руцкі зьблізіўсязблізіўся з манахам уніяцкага [[Манастыр Сьвятой Тройцы ў Вільні|манастыра Сьвятой Тройцы]] [[Язафат Кунцэвіч|Язафатам Кунцэвічам]]. Верагодна, пад яго ўплывам 6 верасьня 1607 Ян Руцкі вырашыў пайсьці ў манастыр і стаць манахам, каб прысьвяціць сябе справе абнаўленьня ўсходняга манаства і пашырэньню уніі. 1 студзеня 1608 прыняў манаскі пострыг пад імем Язэп. У тым самым годзе быў высьвечаны на дыякана, пасьля на прасьвітара. Выдаў «Тэзісы», скіраваныя супраць [[пратэстанцтва]].
 
У ліпені 1608 Кіеўскі мітрапаліт [[Іпаці Пацей]] намінаваў Язэпа Руцкага сваім намесьнікам у [[Манастыр Сьвятой Тройцы ў Вільні|Віленскім манастыры Сьвятой Тройцы]], што выклікала канфлікт зь ераманахамі — [[Самуэль Сянчыла|Самуэлем Сянчылам]] і [[Баўтрамей Рашкоўскі|Баўтрамеем Рашкоўскім]]. У 1609 прызначаны архімандрытам [[Манастыр Сьвятой Тройцы ў Вільні|Віленскага Траецкага манастыра]], мусіў абараняць яго ад нападаў праваслаўных. За місіянэрскую дзейнасьць Я. Руцкага віленскі месьціч [[Максім Шэмбель]] учыніў на яго замах.