Кіраваградзкая вобласьць: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →‎Водныя аб’екты: выпраўленьне спасылкі
д →‎Мінуўшчына: вікілінкі
Радок 71:
У антычныя часы па тэрыторыі вобласьці качавалі старадаўнія жыхары рэгіёну [[скіфы]]. У сярэднявечча тэрыторыя сучаснай Кіраваградчыны стала часткай [[Дзікае поле|Дзікага поля]], па якому качавалі гуны, пэчанэгі, хазары, цюркі, манголы і іншыя.
 
У XIV ст. тэрыторыя вобласьці ўвайшла ў склад [[Вялікае княстваКняства Літоўскае|Вялікага княстваКняства Літоўскага]].
 
У XVI—XVII стагодзьдзях Кіраваградчына (амаль бязьлюдная) робіцца буфэрам паміж [[Рэч Паспалітая|Рэччу Паспалітай]] з аднаго боку, [[Масковія]]й — з другога, і [[Турэччына]]й — з трэцяга.
 
У XVIII ст. пачалася новая [[Расея|расейская]] калянізацыя тэрыторыі вобласьці (у [[1754]] [[рок (год)|року]] — заснаванае места Елізавэтград).
 
Кіраваградзкая вобласьць УССР утвораная [[10 лютага]] [[1939]] року, пераважна з паўночнай часткі Мікалаеўскай вобласьці, улучала паўднёвыя райны сучаснай Чаркаскай вобласьці, але без сваіх сучасных заходніх раёнаў, якія тады былі ў Адэскай вобласьці. Вобласьці былі перададзеныя 30 раёнаў: Аджамскі, Аляксандраўскі, Александрыйскі, Ануфрыеўскі, Бабрынецкі, Вялікавыскаўскі, Выцязеўскі, Дабравялічкаўскі, Далінскі, Елізавэтградкаўскі, Златапольські, Знамянскі, Камянский, Кіраваградзкі, Кампаніеўскі, Малавыскаўскі, Наўгародкаўскі, Наваархангельскі, Навагеоргіеўскі, Наваміргарадзкі, Навапразкі, Новаўкраінскі, Падвысоцкі, Пятроўскі, Пяшчанабродзкі, Раўнянскі, Тышкоўскі, Устынаўскі, Хмэлеўскі, Чыгірынскі.
 
== Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел ==