Чарнагорская мова: розьніца паміж вэрсіямі

== У літаратуры ==

 

Шматлікія чарнагорскія аўтары абапіраліся пры складаньні сваёй творчасьці на народную аснову. Літаратура [[Сярэднявечча]] збольшага прадстаўляла сабой літаратуру на стараславянскай мове і ейных ізводах, але ў [[19 стагодзьдзе|ХІХ]] ст. дыялекты Чарнагорыі сталі дамінаваць у мясцовай літаратуры. Яна ўключае ў сябе народны [[фальклёр]], сабраны Вукам Стэфановічам Караджычам й інш., асобныя кнігі чарнагорскіх пісьменьнікаў («Горны вянок» Пэтара Пэтравіча Негаша, «Прыклады чалавецтва й адвагі» Марка Мілянава) і г.д. У другой палове [[19 стагодзьдзе|ХІХ]] ст. у літаратуры больш выкарыстоўваўся ўсходнегерцагавінскі дыялект, які зьяўляецца асновай сэрбскахарвацкай мовы, замест мясцовага зэцка-санджацкага дыялекту.