Ёсіф (Сямашка): розьніца паміж вэрсіямі

3 траўня 2012 г.</ref>. Ян Сямашка, паводле сьведчаньня сучасьнікаў, называў свайго брата мітрапаліта Сямяшку «''праклятым, які засудзіў сябе і згубіў народ''»<ref name="mackievic"/>. Айцец Ян наказаў пахаваць сябе пры касьцёле ў [[Ільлінцы|Ільлінцах]], аднак на загад мітрапаліта Сямашкі яго цела адабралі ў каталікоў і пахавалі пры Ўваскрасенскай царкве Маскоўскага патрыярхату<ref name="ablamiejka1"/>.

 

У 1832 годзе пачалася акцыя адбіраньня старых беларускамоўных богаслужбовых і іншых кніг і замены іх на маскоўскія. З цэркваў і манастыроў у Полацкую духоўную кансысторыю да паленьня звозіліся выданьні беларускіх друкарняў, сярод якіх былі арыгінальныя навукова-тэалягічныя, мастацкія і вершаваныя творы беларускай літаратуры<ref name="kalubovic">[[Аўген Калубовіч|Калубовіч А.]] Мова ў гісторыі беларускага пісьменства. Клыўлэнд, 1978. [http://pawet.net/library/history/bel_history/kalubovich/06/%D0%9C%D0%BE%D0%B2%D0%B0_%D1%83_%D0%B3%D1%96%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D1%8B%D1%96_%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D0%BA%D0%B0%D0%B3%D0%B0_%D0%BF%D1%96%D1%81%D1%8C%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B0.html]</ref>. Сьвятары спрабавалі ратаваць іх: так, 2 красавіка 1834 году ў Наваградку на рукі япіскапа Ёсіфа (Сямашкі) 56 сьвятароў злажылі пратэст, але, на загад расейскага гаспадара, усіх іх пакаралі за гэта годам манастырскай турмы<ref name="kalubovic"/>.