Эсты: розьніца паміж вэрсіямі

'''Э́сты''' (лац. ''Aesti'') — прынятая ў заходнеэўрапейскіх (пераважна [[Лацінская мова|лацінскіх]]) крыніцах назва сярэдневечнага насельніцтва сучаснай [[Эстонія|Эстоніі]]<ref name="the_uralic_language_family_facts_myths_and_statistics">«The Uralic language family: facts, myths and statistics» Marcantonio Angela, 2002, Blackwell, Oxford, isbn = 0-631-23170-6, ст. 21-23 </ref>. У старажытнарускіх крыніцах ёй адпавядае экзаэтнонім «[[чудзь]]».

{{пачатак цытаты}}Эстыі пакланяюцца прамаці багоў і як знак адрозьненьня свайго культу носяць на сабе выявы [[Вяпрук|вепрукоў]]; яны ім замяняюць зброю і ахоўваюць тых, хто шануе багіню, нават у гушчы ворагаў. [[Меч]] у іх — рэдкасьць; ужываюць жа яны часьцей за ўсё [[кольле]]. [[Збожжа]] і іншыя плады зямныя вырошчваюць яны стараньней, чым прынята ў [[старажытныя немцы|немцаў]] з уласцівайуласьцівай ім нядбайнасцюнядбайнасьцю. Больш таго, яны абшнырваюць і мора і на беразе, і на водмелях адзіныя з усіх зьбіраюць [[бурштын]], які самі яны называюць глезам.<ref>[http://www.hist.msu.ru/ER/Etext/tacit.htm Тацыт. Пра паходжанне германцаў і месцазнаходжанне Германіі<!-- Загаловак дададзены ботам -->]</ref>{{канец цытаты}}

Мяркуючы па апісаньні, эстыі — адно з [[прусы|заходніх плямёнаў]] [[балты|старажытных балтаў]], якое займалася зборам [[Бурштын|бурштынубурштын]]у і яго экспартам у [[Рымская імпэрыя|Рымскую імпэрыю]] па [[Бурштынавы шлях|Бурштынавым шляху]]. Прыведзеная Тацытам назва бурштыну на мове эстаў, ʼʼglesumʼʼ, верагодна, [[нямецкія мовы|нямецкага]] паходжаньня (пар. гоц. ʼʼglasʼʼ, англ. ʼʼglassʼʼ).

Сучасныя эстонцы ўзялі гэты кніжны тэрмін для абазначэньня сваёй нацыі толькі з XIX стагодзьдзя (у пэрыяд «нацыянальнага адраджэньня»). У мясцовай традыцыі лац. ʼʼAestiʼʼ ператварылася ў «ээстласед». Да гэтага яны сябе называлі «маарахвас» ({{langМова-et|maarahvas}}, літар. «народ зямлі»).