Друць: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Даўжанка (рака)
д стыль
Радок 18:
|катэгорыя_вікісховішча =
}}
'''Друць''' — рака ў [[Віцебская вобласьць|Віцебскай]], [[Магілёўская вобласьць|Магілёўскай]] і [[Гомельская вобласьць|Гомельскай]] абласьцях Беларусі, чацьверты велічынёй і воднасьцю прыток [[Дняпро|Дняпра]]. Даўжыня 295 км. Плошча вадазбору 5020 км². [[Выдатак вады]] ў вусьці 31,6 м³/с. АгульнаеАгульны падзеньнеспад ракі 105,2 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 [[праміле|‰]].
 
== Асноўныя прытокі ==
* ''ПраваручПравыя'': [[Бярозаўка (прыток Друці)|Бярозаўка]], [[Каменка (прыток Друці)|Каменка]], [[Асьлік]], [[Малыш]], [[Вядзерка]], [[Даўжанка (рака)|Даўжанка]], [[Белая (басэйн Дняпра)|Белая]], [[Дабрыца (прыток Друці)|Дабрыца]]
* ''ЛеваручЛевыя'': [[Малінаўка (рака)|Малінаўка]], [[Крывая (прыток Друці)|Крывая]], [[Чыгірынка (рака)|Чыгірынка]], [[Няропля (рака)|Няропля]], [[Вабіч]], [[Арлянка (басэйн Дняпра)|Арлянка]], [[Балонаўка (рака)|Балонаўка]], [[Грэза]]
 
== На рацэ ==
Радок 34:
Пачынаецца на Дняпроўска-Дзьвінскам водападзеле зь невялікай дрыгвянай лагчыны за 1 км на захад ад вёскі [[Раздольная]] Талачынскага раёну, вусьце на паўднёвай ускраіне места Рагачоў. Агульная даўжыня рачной сыстэмы Друці 2000 км, шчыльнасьць рачной сеткі 0,39 км/км³. Вадазбор у вярхоўі ў межах [[Аршанскае ўзвышша|Аршанскага ўзвышша]], на астатнім працягу — ува ўсходняй частцы [[Цэнтральнабярэзінская раўніна|Цэнтральнабярэзінскай раўніны]].
 
Даліна да ўтоку ракі Крывая невыразная, ніжэй трапэцападобная, шырынёй 1,5—2,5 км. Схілы парэзаныя, вышыня іх 8—30 м, да мястэчка Бялынічы адкрытыя і пад ворывам, ніжэй па плыні пераважна пад лесам. Левы схіл больш спадзісты, правы ўмерана стромкі, нярэдка абрывісты. [[Абалона]] пераважна двухбаковая (на асобных дзялянках у нізоўі левабярэжная, у высокайверхняй плыні часткова затопленая Цяцерынскім, у нізкай ніжняй — Чыгірынскім вадасховішчамі), адкрытая, лугавая. Паверхня абалоны ў прырэчышчавай частцы роўная, месцамі ўзгорыстая, перасечаная старыцамі, асушальнымі канавамі, лагчынамі. Рэчышча каналізаванае на 2 дзялянках у вярхоўі: ад вёскі Навасёлкі да места Талачын (7 км) і ад пункту за 0,4 км ніжэй за мост на аўтамабільнай дарозе [[Менск]] — [[Масква]] да вёскі Друцак (8,6 км). На астатнім працягу моцназьвілістае, свабодна мэандруе, ніжэй за ўток ракі Вабіч разгалінаванае на пратокі і рукавы са шматлікімі старыцамі і затокамі. Дно роўнае, пясковае, радзей камяністае. Шырыня ракі ў межань у вярхоўі 10—20 м, ніжэй 30—50 м. Берагі пераважна стромкія, месцамі абрывістыя, вышыней 1—2,5 м (на лукавінах 3—5 м), у вусьцевай частцы спадзістыя, вышынёй да 1 м.
 
Асаблівасьці рэжыму — вельмі выразнае веснавое разводзьдзе, на якое прыпадае 54% сярэдняга сьцёку. Веснавы пад’ём узроўню вады інтэнсіўны (7—10 дзён), найвышэйшы ўзровень разводзьдзя ў пачатку красавіка, сярэдняя вышыня над межаньню 2,5—2,8 м. Веснавы ледаход каля 3 дзён. Рака прымае сьцёк з мэліярацыйных каналаў<ref>{{Літаратура/Блакітная кніга Беларусі|к}}</ref>.
Радок 49:
== Літаратура ==
* {{Літаратура/Блакітная кніга Беларусі}}
* Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2. — Л., 1971.
* Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл.ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил.
* Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2.  — Л., 1971.
 
[[Катэгорыя:Дняпро]]