Лібава-Роменская чыгунка: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 4:
Канцэсія на пабудову дарогі была перададзеная Галоўнаму таварыству расейскіх чыгунак у [[1856]] годзе, але тады яна не была пабудаваная праз адсутнасьць капіталу. Потым дамова была перададзеныя інжынэру фон Меку. Казной чыгунка выкупленая [[1 траўня]] [[1891]] году.
Агульная працягласьць дарогі склала 1275 [[вярста|вёрстаў]]. Чыгунка ўводзілася ў эксплюатацыю асобнымі дзялянкамі: [[Ліепая|Лібава]] — [[Кашадары]], 294 вярсты, у верасьні 1871 году; {{артыкул у іншым разьдзеле|Новая Вялейка||ru|Науйойи-Вильня}} (цяпер мескі раён Вільні) — [[Менск]], 173 вярсты, у студзені [[1873]] году; [[Менск]] — [[Бабруйск]], 139,5 вярсты, у верасьні [[1873]] году; [[Бабруйск]] — [[Гомель]], 141,8 вярсты, у лістападзе [[1873]] годзе; [[Гомель]] — [[Бахмач]], 184 вярсты ў студзені [[1874]] годзе. Дарога ўлучала таксама дзялянку [[Кашадары]] — [[Вільня]] [[Пецярбурска-Варшаўская чыгунка|Пецярбурска-Варшаўскай чыгункі]]. Першапачаткова ўчастак з Новае Вялейкі да Менску меркавалася пракласьці праз [[Ашмяны]] й [[Гарадок (Маладэчанскі раён)|Гарадок]]. Толькі ў апошні момант накірунак быў зьменены на [[Смаргонь]] - [[Маладэчна]].
[[Файл:Vilenski vakzał, Miensk, Biełaruś.jpg|міні|260пкс|Віленскі (Лібава-Роменскі) вакзал у [[Менск]]у. Выгляд з боку гораду.]]
| |||