Міхась Зарэцкі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне, вікіфікацыя |
д артаграфія, вікіфікацыя using AWB |
||
Радок 58:
Свой шлях у літаратуру Міхась Зарэцкі пачынаў з «малой прозы»" і на працягу ўсёй творчай дзейнасьці ахвотна зьвяртаўся да гэтай ёмістай жанравай формы. У сфэру пісьменьніцкай увагі траплялі перш за ўсё падзеі рэвалюцыйнай рэчаіснасьці, жыцьцё працоўнага чалавека на пераломе гісторыі, клясавыя сутыкненьні, драматызм барацьбы новага і старога, духоўны рост чалавека, спазнаўшага радасьці перамогі над неспрыяльнымі абставінамі і над самім сабой<ref>'' Мушынскі М. '' Нескароны талент. С. 127</ref>. Абсягі яго творчых інтарэсаў з самага пачатку былі даволі шырокімі, разнастайнымі. Гэтаму спрыяў і жыцьцёвы вопыт, набыты маладым пісьменьнікам за час працяглай службы ў Чырвонай арміі. У апавяданьнях пісьменьнік часта зьвяртаўся да новых, мала распрацаваных тагачаснай беларускай літаратурай пластоў сацыяльнай рэчаіснасьці і праяваў духоўнага жыцьця чалавека<ref>'' Мушынскі М. '' Нескароны талент. С. 18-19</ref>. Зарэцкага як мастака не магла не прыцягваць сучасная яму рэчаіснасьць, жыцьцё і праца людзей, побач зь якімі ён жыў, клопаты і турботы, якія добра ведаў. Аб гэтым сьведчаць апавяданьні «Бель» (1924), «На маладое» (1924), «Дзіўная» (1925), «Сьмерць» (1926) і інш.<ref>'' Мушынскі М. '' Нескароны талент. С. 26-27</ref>.
У 30-я гг. Зарэцкі ўжо рэдка зьвяртаўся да малой жанравай формы. У нешматлікіх творах ужо значна менш мастацкай навізны, праблемнасьці, сьмелага вырашэньня тэмы, што мела мейсца ў ранейшыя гады. Праца над апавяданьнямі стала адначасова і сур’ёзнай школай падрыхтоўкі пісьменьніка жа напісаньня буйных твораў. Лягічным працягам
Многія рукапісы М. Зарэцкага загінулі, у прыватнасьці, гістарычная драма «Рагнеда» (1929), працяг рамана «Крывічы».
Радок 80:
* Падарожжа на новую зямлю: Нарыс.-Мн., 1929.
* Лісты ад знаёмага: Нарыс.-Мн., 1931.
* Пачатак
* Збор твораў у 4 тамах. Т.1
== Крыніцы ==
| |||