|
== Біяграфія ==
Іван Шамякін нарадзіўся ў вёсцы [[Карма (ДобрускіДобрушскі раён)|Карма]] [[ДобрускіДобрушскі раён|ДобрускагаДобрушскага раёнураёна]] [[Гомельская вобласьцьвобласць|Гомельскай вобласьцівобласці]]. Скончыў Гомельскі тэхнікум будаўнічых матэрыялаў ([[1940]]). У 1940—1945 гадах служыў у [[Савецкая Армія|Савецкай Арміі]] — удзельнічаў у баях пад [[Мурманск]]ам, у вызваленьнівызваленні [[Польшча|Польшчы]], у баях на рацэ [[Одра]]. У 1945—1948 гадах настаўнічаў у вёсцы Пракопаўка [[Церахоўскі раён|Церахоўскага раёну]]. З [[1946]] году вучыўся на завочным аддзяленьніаддзяленні Гомельскага пэдінстытуту. Працаваў старшым рэдактарам Беларускага дзяржаўнага выдавецтва, галоўным рэдактарам альманаху «Советская Отчизна». З [[1954]] году — намесьнікнамеснік старшыні, з [[1966]] году — сакратар, з [[1968]] году — другі сакратар, з [[1971]] году — першы намесьнікнамеснік старшыні, у [[1976]]—[[1980]] гадах — першы сакратар праўленьняпраўлення [[Саюз пісьменьнікаўпісьменнікаў БССР|Саюзу пісьменьнікаўпісьменнікаў БССР]]. З [[1980]] году — галоўны рэдактар выдавецтва «Беларуская Савецкая Энцыклапедыя». Дэпутат Вярхоўнага Савету [[БССР]] ([[1963]]—[[1985]]) і [[СССР]] ([[1980]]—[[1989]]). Старшыня Вярхоўнага Савету БССР ([[1971]]—[[1985]]). З [[1987]] году старшыня Беларускага камітэту абароны міру.
У [[1963]] годзе як чалец дэлегацыі ўдзельнічаў у працы 28-й сэсіі Генэральнай Асамблеі [[ААН]] у Нью-Ёрку. Потым пісаў ва ўспамінах пра сваю работу ў ААН: «''Пры галасаваньнігаласаванні нярэдка трэба было бегчы праз усю залю, пад уедлівыя ўсьмешкіўсмешкі дэлегатаў іншых краін, да савецкай дэлегацыі — як галасаваць? За, супраць, устрымацца? Далёкаму ад дыпламатыі няпроста было разабрацца. А ўявіце, што на другі дзень газэтыгазеты расьпісаліраспісалі, што беларуская дэлегацыя прагаласавала супраць саюзнай. Што было б!''»
СябраСябар [[Саюз пісьменьнікаўпісьменнікаў Беларусі|Саюзу пісьменьнікаўпісьменнікаў Беларусі]] з 1947 году. Народны пісьменьнікпісьменнік Беларусі ([[1972]]), акадэмік [[АН Беларусі]] ([[1994]]).
[[Герой Сацыялістычнай Працы]] ([[1981]]). Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Працоўнага Чырвонага СьцягаСцяга, ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Айчыннай вайны ІІ ступені, «Знак Пашаны», мэдалём Францыска Скарыны йі іншымі мэдалямі.
Іван Шамякін — ляўрэатлаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР ([[1951]]) за раман «Глыбокая плынь», Літаратурнай прэміі імя Якуба Коласа ([[1957]]) за раман «Крыніцы», Дзяржаўнай прэміі імя Якуба Коласа ([[1967]]) за раман «Сэрца на далоні» і пэнталёгіюпенталогію «Трывожнае шчасце», Літаратурнай прэміі Міністэрства абароны СССР ([[1978]]) за кнігу «Гандлярка і паэт. Шлюбная ноч», Дзяржаўнай прэміі БССР у галіне тэатральнага мастацтва, кінэматаграфіі, радыё і тэлебачаньнятэлебачання ([[1982]]) за кінафільм «Вазьму твой боль».
Шамякін пачаў пісаць мастацкія творы на роднай мове яшчэ да вайны. Будучы на фронце, друкаваў замалёўкі і вершы ў армейскай газэцегазеце на расейскайрускай мове. У [[1945]] годзе апублікаваў сваю першую аповесьцьаповесць «Помста» (часопіс «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]»).
Памёр у [[2004]] годзе. Пахаваны на [[Усходнія могілкі|Ўсходніх могілках]] у [[МенскМінск]]у. У гонар пісьменьнікапісьменніка названая адна з [[Вуліца Івана Шамякіна (МенскМінск)|вуліц МенскуМінску]].
==Бібліяграфія==
| 