У [[1|1 стагодзьдзе]]—[[2 стагодзьдзе|2 стагодзьдзі]] ажыцьцяўлялася паступовая экспансія — захоп рэшты [[ПірэнэйскаяПірэнэйскі паўвыспапаўвостраў|ПірэнэйскайПірэнэйскага паўвыспыпаўвострава]] (яе поўначнай часткі), Альпаў, Эгіпту. Палітыку экспансіі працягваў прадстаўнік дынастыі Юліеў-Клаўдыеў [[Тыбэрыюс]] (14 па 37 год н. э.). Ён спрабаваў умацаваць імпэратарскую ўладу, знайсці падыход да Сэнату. Прадстаўнік дынастыі Антанінаў [[Марк УльпійУльпіюс Траян]] (98—117) павёў войскі на тэрыторыі ад Карпат да Днестру і ў Азію да Чырвонага мора. На захопленых тэрыторыях засноўваліся правінцыі — усталёўваўся рымскі грамадзкі і эканамічны лад. Імпэратар [[Канстантын I Вялікі|Канстантын Вялікі]] (305—337) зрабіў [[хрысьціянства]] дзяржаўнай рэлігіяй імпэрыі і перанёс сталіцу ў [[Стамбул|Канстантынопаль]], чым заклаў падмурак пазьнейшаму разьдзяленьню імпэрыі на Заходнюю і Ўсходнюю часткі. У гісторыі палітычнага ладу Рымскай імпэрыі выдзяляюць два пэрыяды — прынцыпат (31—285 гады) і дамінат (285—324 гады).
