Юры Кашыра: розьніца паміж вэрсіямі

З [[праваслаўе|праваслаўнай]] сям’і. Быў ахрышчаны ў царкве в. [[Чарэсы]]. Ягоная маці перайшла на каталіцтва ў [[1907]], сам жа зрабіў гэта [[22 кастрычніка]] [[1922]]. У [[1924]]-[[1925]] вучыўся ў [[Друя|Друйскай]] гімназіі айцоў марыянаў, [[2 жніўня]] [[1926]] сам уступіў у гэты закон. Навіцыят адбываў у Друі, якім кіраваў тады кс. [[Андрэй Цікота]]. Потым вучыўся ў [[Рым]]е, [[Вільня|Вільні]]. Высьвечаны на сьвятара [[20 чэрвеня]] [[1935]], праз тры дні адбылася прыміцыя ў Друйскім касьцёле. Год служыў ў Вільні, пасьля зноў у Друі. Працаваў тут кіраўніком ювэнату, прэфэктам гімназіі. За сваю беларускую дзейнасьць [[23 чэрвеня]] [[1933]] на загад ваяводы разам з айцамі Дашутам, Хамёнкам, Смулькам прымусова вывезены з Друі. Быў прызначаны пробашчам у [[Расна (Берасьцейская вобласьць)|Расьне]], але пасьля таго, як [[СССР|бальшавікі]] занялі Расну, выйшаў адтуль і прыбыў у [[Скурац]] ([[Польшча]]). Аднак, праз пэўны час вымушаны быў зноў пайсьці адтуль у Вільню, каб зноў апынуцца ў Друі. У [[1942]] разам з ксяндзом [[Антоні Ляшчэвіч|Антоніем Ляшчэвічам]] выехаў у Росіцу, дзе распачаў місіянэрскую дзейнасьць сярод мясцовага насельніцтва. У [[1943]] застаўся разам зь людзьмі, зачыненымі немцамі ў вясковай хаце, дзе й згарэў жыўцом.