[[Файл:Ivan Chrucki (silver coin, reverse).gif|міні|зьлева|Памятная манэта НБ Беларусі «I. Хруцкі»]]
Нарадзіўся ў сям’і [[Грэка-каталіцтва|грэка-каталіцкага]] сьвятарасвятара ў вёсцы [[Ула]] [[Віцебская губэрнягуберні|Віцебскай губэрнігуберні]].
Пачатковую мастацкую адукацыю атрымаў на факультэце вольных мастацтваў [[Полацкі лiцэй|Полацкага лiцэюлiцэя]]. У [[1827]] годзе Хруцкі пераехаў у [[Санкт-Пецярбург]], дзе ў [[1830]] годзе паступіў у {{Артыкул у іншым разьдзеле|Імпэратарская Акадэмія мастацтваў|Імпэрскую Акадэмію мастацтваў|ru|Императорская Академия художеств}}.
Яго першая вядомая праца датаванаядатавана [[1832]] годам. Яго карціны паступова атрымліваюць прызнаньне грамадзтва і крытыкаў. Адначасова Хруцкі працуе і як дызайнэрдызайнер памяшканьняўпамяшканьнняў, стаўшыся вельмі папулярным сярод багатых людзей. У [[1836]] годзе Хруцкі быў узнагароджаны Галоўным Срэбраным медалём Акадэміі Мастацтваў за [[нацюрморт]]ы. Таксама Іван Хруцкі пісаў вельмі добрыя партрэты. «''Пажылая жанчына, якая вяжа шкарпэткі''» прынесла яму Малы залаты медаль Акадэміі. У [[1839]] годзе яму быў прысвоены тытул [[акадэмік]]а.
ПасьляПасля смерці свайго бацькі ў [[1840]] годзе, Хруцкі назаўсёды пакінуў Санкт-Пецярбург і пасяліўся ў сваёй вёсцы [[Захарнічы]] каля [[Полацак|Полацку]]. Гэты перыяд адрозьніваеццаадрозніваецца пераважна рэлігійным мастацтвам, у асноўным зь [[Вялікае Княства Літоўскае|Літвы]]. Акрамя рэлігійных карцін ён таксама піша партрэты, напрыклад [[Іван Глазуноў|І. І. Глазунова]], Іосіфа Семавока, Мікалая Малігоўскага і іншых.
Памёр у [[1885]] годзе. Пахаваны на фамiльных могiлках у Захарнiчах.
