Сатмарскі мір
Сатма́рскі, ці Сатума́рскі мір — дамова між кіраўніком паўстанцкага войска графам Шандарам Кароі й імпэратарскім генэралам Янам Пальфі, заключаная 1 траўня 1711 року ў Сатмары. Падпісаньне азначыла сканчэньне антыгабсбурскага паўстаньня Ракацы.
| Сатмарскі мір | |
|---|---|
| Szatmári béke | |
| Тып дамовы | мірнае пагадненьне |
| Падрыхтаваная | 21 лютага—30 красавіка 1711 |
| Падпісаная • месца |
1 траўня 1711 Сатмар, цяпер Сату Марэ ў Румыніі |
| Падпісанты | граф Шандар Кароі генэрал Ян Бэрнард Пальфі |
| Бакі | Вугорская шляхта Карл VI Габсбург |
Перамовы пра замірэньне былі распачатыя яшчэ 21 лютага 1711 пасьля ад’езду з краіны Фэрэнца II, які намерваўся атрымаць ад расейскага цара Пятра Вялікага вайсковую дапамогу, а скончыліся, калі вугорскія магнаты пераканаліся ў безвыходнасьці сытуацыі і атрымалі гарантыі вольнага ўладаньня ўласнымі маёнткамі як у Вугоршчыне, так і ў Трансыльваніі.
У дзень заключэньня пагадненьня 12 000 паўстанцаў склалі прысягу вернасьці Габсбурскай дынастыі на полі пад Сатмарам[1].
Сатмарскі мір скончыў сэрыю антыгабсбурскіх паўстаньняў. Вугорская шляхта абараніла ўласныя прывілеі, пратэстанты атрымалі свабоду вызнаньня, а Габсбургі замацавалі сваё панаваньне на вугорскім стальцы.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ The Kuruc Rebellion, 1703-1711(анг.) World History at KMLA Праверана 18 чэрвеня 2013 г.
Вонкавыя спасылкіРэдагаваць
- Вынікі Сатмарскага міру (рас.)