Сатмарскі мір

Сатма́рскі, ці Сатума́рскі мір — дамова між кіраўніком паўстанцкага войска графам Шандарам Кароі й імпэратарскім генэралам Янам Пальфі, заключаная 1 траўня 1711 року ў Сатмары. Падпісаньне азначыла сканчэньне антыгабсбурскага паўстаньня Ракацы.

Сатмарскі мір
Szatmári béke
Тып дамовы мірнае пагадненьне
Падрыхтаваная 21 лютага30 красавіка 1711
Падпісаная
• месца
1 траўня 1711
Сатмар, цяпер Сату Марэ ў Румыніі
Падпісанты граф Шандар Кароі
генэрал Ян Бэрнард Пальфі
Бакі Вугорская шляхта
Карл VI Габсбург

Перамовы пра замірэньне былі распачатыя яшчэ 21 лютага 1711 пасьля ад’езду з краіны Фэрэнца II, які намерваўся атрымаць ад расейскага цара Пятра Вялікага вайсковую дапамогу, а скончыліся, калі вугорскія магнаты пераканаліся ў безвыходнасьці сытуацыі і атрымалі гарантыі вольнага ўладаньня ўласнымі маёнткамі як у Вугоршчыне, так і ў Трансыльваніі.

У дзень заключэньня пагадненьня 12 000 паўстанцаў склалі прысягу вернасьці Габсбурскай дынастыі на полі пад Сатмарам[1].

Сатмарскі мір скончыў сэрыю антыгабсбурскіх паўстаньняў. Вугорская шляхта абараніла ўласныя прывілеі, пратэстанты атрымалі свабоду вызнаньня, а Габсбургі замацавалі сваё панаваньне на вугорскім стальцы.

КрыніцыРэдагаваць

  1. ^ The Kuruc Rebellion, 1703-1711(анг.) World History at KMLA Праверана 18 чэрвеня 2013 г.

Вонкавыя спасылкіРэдагаваць