Маніякальны сындром

Маніяка́льны сындро́м (стар.-грэц. μανία — запал, вар’яцтва, цяга) — псыхапаталягічны сындром, які характарызуецца трыядай сымптомаў: падвышаны настрой па тыпу гіпэртыміі, ідэяторнае і псыхічнае узбуджэньне ў выглядзе паскарэньня мысленьня і маўленьня (тахіпсыхія), рухальная ўзрушанасьць.

Пацыенты з ілюзіяй велічы могуць памылкова думаць, што яны значна больш магутныя, чым ёсць на самой справе (манія вялікасці).

Для маніякальнага сындрому таксама характэрна, але выяўляецца не заўсёды: узмацненьне інстыктыўнай дзейнасьці (павышэньне апэтыту, сексуальнасьці, узмацьненьне самаахоўных тэндэнцый), падвышаная рассяроджвальнасьць, пераацэнка ўласнай асобы (дасягае часам вар’яцкіх ідэй велічы). Найбольш часта маніякальны сындром назіраецца ў рамках біпалярнага афэктыўнага разладу.