Ланка

мітычная краіна

Ла́нка — назва астраўнога каралеўства легендарнага ашуранскага дэмана Раваны ў індуісцкіх эпасах «Рамаяне» і «Магабгараце». Каралеўская фартэцыя знаходзілася на плято паміж трыма горнымі вяршынямі, вядомымі як Трыкутныя горы. Паводле паданьня, Ланкапура была спаленая Гануманам. Пасьля забойства караля Раваны Рамам ягоную пасаду заняў каралеўскі брат Вібгішана, удзельнік змовы. Ягоныя нашчадкі кіравалі Ланкай у пэрыяд Пандаваў. Паводле «Магабгараты», адзін з Пандаваў, Сагадэва, завітваў у Ланку падчас вайсковай выправы на поўдзень дзеля ахвярапрынашэньня Юдгіштгіры.

Залатое жытло караля Раваны

Месцазнаходжаньне старажытнай Ланкі атаясамліваецца з Шры-Ланкай.

Апісаньне

рэдагаваць

Ланка і ейная сталіца Ланкапура ў эпасах апісаная ўнушальнай нават паводле сучасных уяўленьняў. Цэнтральны палацавы комплекс Раваны (галоўная фартэцыя) уяўляў зь сябе комплекс палацаў вышынёй болей за адну яджану (каля 13 км), адну яджану даўжынёй і паўяджаны шырынёй. Сталіца Ланкі стаяла на вяршыні горнага хрыбту Трыкуты, паміж трыма ейнымі вяршынямі[1][2][3].

Ланка згадваецца ў «Магабгараце» Маркандэем у гісторыі пра Раму, Сіту і караля Юдгіштгіру. Кароль Ланкі названы ў сьпісе прысутных на ахвярапрынашэньні (раджасуі) пандаўскага караля Юдгіштгіры.

Паводле сагаў «Рамаяны» і «Магабгараты», пачаткова Ланкай кіраваў ракшаса на імя Сумалі. Паводле «Ўтары Канды», Ланка была збудаваная Вішвакармам для багоў, аднак яе занялі браты Маляван, Сумалі і Малі. Аднойчы браты ўварваліся на нябёсы, ды атрымалі ганебную паразу ад Вішну, пасьля чаго не наважыліся вярнуцца ў Ланку. Тады Кубэра заснаваў тут каралеўства якшаў, ягоную сталіцу ахоўвалі ракшасы. Ягоны брат па бацьку Равана адваяваў Ланку ў бітве і стаў валадаром каралеўства ракшасаў. Па забойстве Раваны ягоную пасаду заняў брат Вібгішана.

Месцазнаходжаньне

рэдагаваць

У «Рамаяне» Ланка апісваецца як вялікая астраўная краіна, якая знаходзіцца недзе ў Індыйскім акіяне. У шры-ланкійскім творы V стагодзьдзя «Магавамсе» Ланка атаясамліваецца са Шры-Ланкай; тым ня меней, у «Рамаяне» пазначана, што Раванава Ланка знаходзілася за 100 яджанаў (каля 1300 км) ад кантынэнтальнай Індыі. Такім чынам, востраў мог знаходзіцца больш як за 160 км на паўднёвы захад ад сучаснае Шры-Ланкі.

Розныя дасьледчыкі называюць магчымым месцам знаходжаньня Ланкі ці то кропку перасячэньня «нулявога мэрыдыяну» Індыі з экватарам[4][5], ці то ў заходняй частцы Індыйскага акіяну сярод астраўных дзяржаваў, падводных гораў і плато[6][7], ці то каля Суматры[8]. З XIX стагодзьдзя некаторыя дасьледчыкі меркавалі таксама, што Раванава Ланка знаходзілася побач з Мальдывамі, а пасьля апусьцілася пад ваду[9][10][11][12].

  1. ^ Book V : Sundara Kanda — Book Of Beauty (анг.) Sanskrit Documents. Durga and Kishore Kopalle (лістапад 2009). Праверана 9 лютага 2018 г.
  2. ^ Ananda W. P. Guruge. The Society of the Ramayana. — Abhinav publications, 1991.
  3. ^ Vālmīki. Srimad Valmiki-Ramayana. — 2. — Gita Press. — 2096 с.
  4. ^ Robert Sewell, S.B. Dikshit. The Indian Calendar, with Tables for the Conversion of Hindu and Muhammadan into A. D. dates, and vice versâ. — Delhi: 1996. — С. 20. — ISBN 81-208-1207-1
  5. ^ Geography — Bhusastra (анг.) Bharath Gyan Праверана 9 лютага 2018 г.
  6. ^ Shyamasundara Dasa. (2016) Is “Sri Lanka” the “Lanka” of the Ramayana? (анг.). Vedic Astrologer Shyamasundara Dasa. Праверана 9 лютага 2018 г.
  7. ^ Vālmīki, Swami Venkatesananda. The Concise Rāmāyaņa of Vālmīki. — SUNY Press, 1988. — 409 с. — ISBN 9780887068621
  8. ^ Roland Braddell. An introduction to the study of Ancient times in the Malay Peninsula And the Straits of Malacca  (анг.) // Journal of the Malayan Branch of the Royal Asiatic Society. — December 1937. — Т. 15. — № 3 (129). — С. 64—126.
  9. ^ Edward Moor. The Hindu Pantheon. — С. 328.
  10. ^ H.C.P. Bell. Excerpta Máldiviana. — New Delhi: 1998. — С. 555. — ISBN 8120612213
  11. ^ M.S. Purnalingam Pillai. Ravana The Great: King of Lanka. — 1928. — С. 81.
  12. ^ V. H. Vader. Situation of Ravana’s Lamka on the Equator // The Quarterly Journal of the Mythic Society. — 1926. — В. 1. — Т. XVII. — С. 17—22.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць