Кайзэр
Ка́йзэр (па-нямецку: Kaiser) — старое запазычаньне ў германскіх мовах з латыні, з лац. caesar, цэзар; на старажытнае запазычаньне паказвае захаваньне пачатковага k.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Francis_II%2C_Holy_Roman_Emperor_by_Friedrich_von_Amerling_003.jpg/220px-Francis_II%2C_Holy_Roman_Emperor_by_Friedrich_von_Amerling_003.jpg)
Уласна, па-нямецку гэтае слова значыць «імпэратар» і ўжываецца ў нямецкамоўных краінах да імпэратараў усіх часоў і народаў, але ў іншых эўрапейскіх мовах кайзэрамі звычайна завуць толькі трох імпэратараў Нямецкай імпэрыі (1871—1918): Вільгельма I, Фрыдрыха III і Вільгельма II. Да гэтага пэрыяду прыкладаецца назва «кайзэраўская Нямеччына».
Радзей слова «кайзэр» ужываецца (ня толькі па-нямецку) у дачыненьні да імпэратараў Сьвятой Рымскай і Аўстрыйскай імпэрыяў, дзе дамінантнай мовай таксама была нямецкая. У дарэвалюцыйнай Расеі да імпэратараў Сьвятой Рымскай Імпэрыі звычайна ўжывалася слова «кесар».
Пасьля заняпаду Канстантынопаля турэцкія султаны насілі тытул Кайзэр-і-Рум (Рымскі Кайзэр).