Затрымка праяўкі фатаграфіі
Затрымка праяўкі фатаграфіі (па-ангельску: Push processing) — спосаб вырабу ў фатаграфіі, адносіцца да тэхнікі праявы стужкі, якая павялічвае эфэктыўную сьвятлоадчувальнасьць стужкі, якую праяўляюць. Затрымка прадугледжвае праяўку фотастужкі на працягу большага часу, магчыма, у спалучэньні з больш высокай тэмпературай, чым рэкамендавана вытворцам. Гэты мэтад вядзе да эфэктыўнай перапраяўкі стужкі, кампэнсуючы недаэкспазыцыю ў камэры.
Візуальныя характарыстыкі рэдагаваць
Затрымка дазваляе выкарыстоўваць адносна слабаадчувальныя стужкі ва ўмовах асьвятленьня, якія звычайна былі б занадта нізкімі для адэкватнай экспазыцыі пры патрэбнай камбінацыі вытрымкі і дыяфрагмы. Гэтая тэхніка зьмяняе візуальныя характарыстыкі стужкі, напрыклад, павышаную кантраснасьць, павышаную зярністасьць і меньшую разьдзяляльнасьць. Насычаныя і скажоныя колеры часта бачныя на каляровай стужцы, апрацаванай павышэньнем.
Скорапраяўка (выцягваньне стужкі) прадугледжвае пераэкспазыцыю і недапраяўку, што эфектыўна зьніжае адчувальнасьць апрацаванай стужкі. Гэта дасягаецца шляхам праявы стужкі на працягу больш кароткага часу і, магчыма, пры больш нізкай тэмпературы. Стужка, якая была апрацавана выцягваньнем, адлюстроўвае супрацьлеглыя пры затрымцы зьмены ў візуальных характарыстыках. Гэта можа быць наўмысна выкарыстана ў мэтах дасягненьня мастацкага эфэкту.
Індэкс экспазыцыі рэдагаваць
.jpg)
Калі эфектыўная сьвятлаадчувальнасьць стужкі зьмянялася, выніковая адчувальнасьць называецца індэксам экспазыцыі; хуткасьць стужкі застаецца на паказаньні вытворцы. Напрыклад, плёнка ISO 200/24° можа быць апрацавана «затрымкаю» да EI 400/27°, або апрацавана выцягваньнем да EI 100/21°.
У кіно рэдагаваць
Джон Алькот атрымаў Оскара «за цудоўнае выкарыстаньне натуральнага асьвятленьня» ў стужцы Стэнлі Кубрыка «Бары Ліндан» 1975 года, дзеяньне якога адбываецца ў 18 стагодзьдзі, дзе яму ўдалося зьняць сцэны, асьветленыя толькі сьвечкамі, з дапамогай спэцыяльнай шырокай дыяфрагмы Аб’ектыва Карла Цайса Плянар 50 мм ф/0.7, распрацаваныя дзеля НАСА (здымкі пры слабым асьвятленьні падчас высадкі на Месяц).
Ляры Сьміт, аператар фільма Кубрыка «З шырока заплюшчанымі вачыма» 1999 года, выкарыстаў апрацоўку стужкі, каб падкрэсьліць інтэнсіўнасьць колеру.
Пол Томас Андэрсан і Майкл Баўман выкарысталі гэтую тэхніку на сваёй 35-мілімэтровай стужцы для стужцы 2017 года «Прывідная нітка», таксама напоўніўшы яго кадры «тэатральнай дымкай», каб «забрудзіць» зьнешні выгляд фільма.