Дзукійскі дыялект

Дзукійскі дыялект, вядомы таксама як паўднёвааўкшта́йцкі дыялект — у тэрміналёгіі летувіскіх мовазнаўцаў адзін з трох асноўных паддыялектаў (гаворак) аўкштайцкага дыялекту летувіскае мовы. Пашыраецца ў сучасным афіцыйным этнаграфічным рэгіёне «Дзукія», разьмешчаным на поўдні й паўднёвым захадзе Летувы.

Мапа дыялектаў летувіскае мовы Зінкявічуса і Гірдэніса (1965 г.).

     Паўднёвааўкштайцкі або дзукійскі паддыялект пазначаецца бэзавым колерам.

Найбольш адметныя асаблівасьці паддыялекту — зьява пераходу зычных гукаў t, d у пазыцыі перад галоснымі i, į, y, ie і пераходу зычных č, dž у зычныя c ды dz (напрыклад, cik замест tik (бел. «толькі»), dzidumas замест didumas (бел. «памер»), pync замест pinti (бел. «заплятаць»), sveciai замест svečiai (бел. «госьці»)). Таксама дзукійскі паддыялект характарызуецца пэўнай наяўнасьцю запазычаньняў з славянскіх моваў, што зьвязваюць з геаграфічнаю блізкасьцю дзукійскага паддыялекту да арэалу іхнага пашырэньня.

Літаратура

• Janina Jašinskienė Tradicijos. Iliustruota Lietuvos enciklopedija. — Kaunas: Šviesa, 2005. — С. 56. — ISBN 5-430-04158-0