Галомічы

Гало́мічы (далямінцы, галамачы, гломачы; па-нямецку: Daleminzier, па-польску: Głomacze (Dalemińcy)) — сярэднявечнае заходнеславенскае племя, якое ўваходзіла ў племянны саюз лужыцкіх сербаў разам зь мільчанамі, сорбамі, лужычанамі, нішанамі, сусельцамі і іншымі плямёнамі. Галомічы зьяўляюцца аднымі з продкаў лужычан, славенскага народа на ўсходзе сучаснае Нямеччыны.

Племя галомічаў на прыблізнае разьмяшчэньне лужыцкасэрбскіх плямёнаў у 8—10 ст.

Расьсяленьне

У другой палове першага тысячагоддзя племя галомічаў займала землі ў міжрэччы Лабы і Мульды на поўначы ад Рудных гор на землях сучаснай Нямеччыны (зямля Саксоніі. На поўначы ад галомічаў знаходзіліся землі сусельцаў і ніжычаў, на ўсходзе за Лабай — землі мільчан і нішан, на захадзе за ракой Мульда — землі сорбаў, худзічаў і іншых плямёнаў, на поўдні ад галомічаў жылі чэхі.

Паходжаньне

Галомічы, як думаюць, адносяцца да славенскіх перасяленцаў 8 ст., якія зьявіліся ў міжрэччы Лабы і Зале, ужо занятым славенскімі плямёнамі, якія адносіліся да праска-карчацкай культуры.

Саюзы

Разам з астанімі плямёнамі міжрэчча Лабы і Зале галомічы аб’ядналіся ў саюз сорбаў.

Назва

Далямінцы

У Баварскім географе IX стагоддзя племя далямінцаў фіксуецца як Talaminsi..

Трубачоў лічыў, што назва далямінцы мае іліравенецкае паходжаньне: ад ілірыйскага Дальматэ — «авечыя (пастухі)».

Гломачы

У 10 ст. племя згадваецца ў гістарычных крыніцах пад назвай гломачы (галамачы). Чэскі вучоны Л. Нідэрле назваў прычыны такой зьмены назвы загадкавымі.

Паводле мысьлі расейскага археоляга В. В. Сядова першы этнонім належыць племяні праска-карчацкага паходжаньня, а другая назва зьвязана з перасяліўшыміся пазьней славенамі русэнскай культуры.

Гісторыя

Да 10 ст. племя галомічаў было канчаткова разгромлена немцамі, сьледам за німі былі заваяваны і ўсе астанія плямёны саюза сорбаў.

Глядзіце таксама

• Заходнія славяне
• Палабскія славяне
• Лужычане