Вільмар
Вільмар (лац. Willimarus[1]; да 1133—1173) — біскуп Брандэнбургу (з 1161).
| Вільмар | |
| біскуп Брандэнбургу | |
|---|---|
| 1161 — 1173 | |
| Дзейнасьць | каталіцкі сьвятар, каталіцкі біскуп |
| Нарадзіўся | II тысячагодзьдзе |
| Памёр | 1173 |
Біяграфія
рэдагавацьБыў прэманстрантам у Ляйцкаўскім кляштары. У 1156 годзе зьмяніў на пасадзе першага пробашча Лямбэрта.
Атрымаў высьвячэньне на біскуп Ляйцкаўскага абацтва, пераўтворанае ў часовы катэдральны капітул. Знаёмы з сытуацыяй у дыяцэзіі паводле сваёй папярэдняй дзейнасьці, працягваў мэты свайго папярэдніка Вігера[2].
У 1161 годзе зрабіў кляштар Пардуін катэдральным капітулам біскупства Брандэнбургу. Пры біскупстве заснавалі яшчэ адзін архідыяканат для ўсходняй часткі дыяцэзіі. Атрымаў ад Фрыдрыха I дакумэнт, у якім ня толькі пералічваліся ўсе прывілеі біскупства, але які таксама пацьвярджаў усю маёмасьць біскупства[3].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Urkundenbuch des Erzstifts Magdeburg. — Landesgeschichtl. Forschungsstelle, 1937. S. 389.
- ^ Rogge J. Heilige Hallen. Zur Ausbildung der Kirchenorganisation im Bistum Brandenburg vom 10. bis zur Mitte des 13. Jahrhunderts // Clemens Bergstedt, Heinz-Dieter Heimann: Wege in die Himmelsstadt: Bischof, Glaube, Herrschaft 800—1550. — Berlin, 2005. S. 104f.
- ^ Rogge J. Heilige Hallen. Zur Ausbildung der Kirchenorganisation im Bistum Brandenburg vom 10. bis zur Mitte des 13. Jahrhunderts // Clemens Bergstedt, Heinz-Dieter Heimann: Wege in die Himmelsstadt: Bischof, Glaube, Herrschaft 800—1550. — Berlin, 2005. S. 105.