Бабыль
Бабыль — на Русі ў XV—XVIII ст. зьбяднелыя людзі, залежныя ад уладальнікаў зямлі. Яны займаліся земляробствам, рамяством, дробным гандлем, працавалі па найму. Бабылі ня несьлі дзяржаўнага цягла, але плацілі свайму ўладальніку лягчэйшы чынш — бобылыцыну. У 1679 па сваім статусе бабылі былі прыраўняныя да сялян.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/%D0%93%D0%B8%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%81%D1%82-%D0%B1%D0%BE%D0%B1%D1%8B%D0%BB%D1%8C.jpg/250px-%D0%93%D0%B8%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%81%D1%82-%D0%B1%D0%BE%D0%B1%D1%8B%D0%BB%D1%8C.jpg)
У прастамоўі слова «бабыль» азначае згалелы, самотны, бяздомны чалавек.