Абат

Абат (па-лацінску: abbas (abbatis), па-грэцку: abba — бацька) — настаяцель кляштару — абацтва (настаяцельніца — абатыса). Першапачаткова паводле статуту абіраўся манахамі і зацьвярджаўся біскупам, фактычна прызначаўся сьвецкімі магнатамі. У больш агульным значэньні — сьвятар у каталіцкай царкве.

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Менск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.