Ірына Цьвіла
Іры́на Цьвіла (укр. Ірина Володимирівна Цвіла; псэўданім — Лінза; 29 красавіка 1969, Кіеўшчына, Украіна — 25 лютага 2022, баі за Кіеў, Украіна) — украінская настаўніца, фотамастачка, пісьменьніца, грамадзкая дзяячка, камбатантка, удзельніца расейска-ўкраінскай вайны, распачатай у 2022 годзе і баёў за Кіеў[1].
| Ірына Цьвіла Ірина Цвіла | |
| 29 красавіка 1969 — 25 лютага 2022 (52 гады) | |
| Мянушка | Лінза |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Месца сьмерці | |
| Прыналежнасьць | Украіна |
| Бітвы/войны | Бітва за Кіеў 24 лютага 2022 |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьІрына Цьвіла нарадзілася 29 красавіка 1969 году ў Кіеўскай вобласьці.
Пасьля атрыманьня пэдагагічнай адукацыі працавала ў Кіеўскай міжнароднай школе «Мэрыдыян» (да 2006 году). У 2014 годзе пайшла добраахвотніцай у батальён «Сеч».
Загінула 25 лютага 2022 году падчас баёў за Кіеў[2]. Разам зь ёй памёр ейны спадарожнік Дзьмітро.
Творчасьць
рэдагавацьПадчас Рэвалюцыі годнасьці і вайны займалася фатаграфіяй. У 2017 годзе адбылася пэрсанальная выстава ў вёсцы Сьвятапятроўскае, каля Кіева. Пісала тэксты пад сваім імем, а таксама пад псэўданімам і пазыўным Лінза. У 2017 годзе апублікавала свае занатоўкі пра вайну ў кнізе «Голос війни: історії ветеранів» (Голас вайны: гісторыі вэтэранаў)[3].
Ірына Цьвіла стала гераіняй кнігі «Дівчата зрізають коси» (Дзяўчаты зразаюць косы), якая атрымала Шаўчэнкаўскую прэмію[4].
Творы
рэдагаваць• Ірина Цвіла, Вперше. Жінки на війні з Росією // Голос війни: історії ветеранів, [ред. та упоряд. Л. Ганжа]. — Київ: Інтерньюз-Україна, 2017. — 223 с. ISBN 966-432-230-7.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Уладзіслаў Гарбацкі, Сіла вярбы, Новы час, 2 сакавіка 2022 г.
- ^ Ветеранка Ірина Цвіла загинула під час оборони Києва // Gazeta.ua. — 2022. — 25 лютого.
- ^ У Києві презентували книгу «Голос війни: історії ветеранів», Міжнародний фонд «Відродження», 12 сьнежня 2017 г.
- ^ Тетяна Забожко, У боях за Київ загинула ветеранка батальйону Січ Ірина Цвіла, Факти ICTV, 26 лютага 2022 г.