Тэорыя забавязваньня
старонка-неадназначнасьць у Вікіпэдыі
Тэорыя забавязваньня (па-ангельску: imputation) — эканамічная тэорыя, згодна зь якой кожнаму з трох чыньнікаў вытворчасьці — працы, зямлі й капіталу — забавязваецца пэўная частка вартасьці створанага імі вырабу.
Тэорыя была прапанаваная аўстрыйскім эканамістам Фрыдрыхам фон Візэрам. Сам тэрмін «Забавязваньне» па-ангельску: imputation выкарыстоўваецца ў юрыспрудэнцыі. Згодна зь ім, адказнасьць за злачынства можа быць забавязана злачынцу, нягледзячы на тое, што падставай злачынства маглі быць паводзіны ахвяры, кепскае выхаваньне, сацыяльнае асяродзьдзе, грамадзкі лад і г. д. Гэтаксама фармаваньне прыбытку забавязваецца толькі асноўным эканамічным фактарам.
Літаратура
рэдагаваць- Марк Блаўг Economic Theory in Retrospect, 1994, isbn= 5-86461-151-4
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |