Тлумачальны слоўнік беларускай мовы

Тлумача́льны сло́ўнік белару́скай мо́вы (ТСБМ) — першы слоўнік у гісторыі беларускай лексыкаграфіі, створаны ў Інстытуце мовазнаўства АН БССР пад агульнай рэдакцыяй Кандрата Атраховіча (Крапівы). Выйшаў з друку ў 5 тамох у 1977—1984 гадох у выдавецтве «Беларуская Энцыкляпэдыя»[1].

Бібліяграфія

рэдагаваць
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1977. — Т. 1: А — В. — 604 с.
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1978. — Т. 2: Г — К. — 765 с.
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1979. — Т. 3: Л — Паняты. — 672 с.
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1980. — Т. 4: Паняцце — Р. — 767 с.
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5, кн. 1: С — Улагодзіць. — 663 с.
  • Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1984. — Т. 5, кн. 2: Улада — Я, Дадатак. — 608 с.
  1. ^ Суднік М. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы // БЭ. — Мн.: 2002 Т. 15. С. 477.

Літаратура

рэдагаваць