Сталягміт
Сталягмі́ты (ад па-грэцку: σταλαγμίτης — кропля) — нацечныя мінэральныя ўтварэньні (большая частка: вапняковыя, радзей гіпсавыя, саляныя), што растуць у выглядзе конусаў, слупоў са дна пячораў і іншых падземных карставых поласьцяў насустрач сталяктытам і нярэдка зьліваюцца зь імі, утвараючы сталягнат. Самым высокім у сьвеце лічыцца сталягміт, знойдзены ў пешчоры Лас Вільяс (Куба). Яго вышыня — 63 м. У Эўропе — 34 м[1] (пячора Бузго ў Славаччыне).
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Kvapeľ rožňavských jaskyniarov (славацк.) Krásnohorská jaskyňa. RNDr. Jaroslav Stankovič. Праверана 6 лістапада 2015 г.