Вікіпэдыя

Пётар Татарыновіч: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
38 306 правак
выпраўленьне спасылак
афармленьне, замена катэгорыі
Радок 1:
[[ВыяваФайл:Tatarynovicz 1942.jpg|міні|Ксёндз Пётар Татарыновіч, [[1942]] год.]]
'''Пётар Татарыновіч''' (''пс. Пётра Задума, Мядзьведзіцкі''); ([[2 чэрвеня]] [[1896]], в. [[Гайнін]], [[Слуцкі павет]] -— [[3 верасьня]] [[1978]], [[Рым]]) — каталіцкі сьвятар заходняга абраду, папскі прэлат, доктар тэалёгіі ([[1950]]), рэлігійны і культурна-асьветны дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху, выкладчык, выдавец, рэдактар, пісьменьнік, перакладчык і публіцыст. ▼
 
== Біяграфія ==
▲'''Пётар Татарыновіч''' (''пс. Пётра Задума, Мядзьведзіцкі'') ([[2 чэрвеня]] [[1896]], в. [[Гайнін]] [[Слуцкі павет]] - [[3 верасьня]] [[1978]], [[Рым]]) — каталіцкі сьвятар заходняга абраду, папскі прэлат, доктар тэалёгіі ([[1950]]), рэлігійны і культурна-асьветны дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху, выкладчык, выдавец, рэдактар, пісьменьнік, перакладчык і публіцыст.
Паходзіў зь сялянскай сям'ісям’і: бацькі -— Станіслаў і Караліна (з роду [[Пашукевічы|Пашукевічаў]]) Татарыновічы. ▼
 
Навучаўся ў архідыяцэзіяльнай духоўнай сэмінарыі ў [[Пецярбург]]у, і ў [[Менская Каталіцкая Сэмінарыя|Менскай каталіцкай сэмінарыі]]. Яшчэ пад час вучобы далучыўся да беларускага нацыянальна-рэлігійнага руху. Атрымаў сьвятарскае пасьвячэньне [[12 чэрвеня]] [[1921]]. ▼
▲Паходзіў зь сялянскай сям'і: бацькі - Станіслаў і Караліна (з роду [[Пашукевічы|Пашукевічаў]]) Татарыновічы.
 
У [[1918]] годзе, яшчэ субдыяканам, прамаўляў казаньні па-беларуску ў [[Мядзьведзічы|Мядзьведзічах]] (цяпер [[Ляхавіцкі раён]]). Як згадваў кс. [[Адам Станкевіч]], парафіяне зь вялікім зацікаўленьнем слухалі казаньні, плакалі й цешыліся...цешыліся… Толькі адзін з парафіян, на Новы Год, пад час казаньня, азваўся: “па«па якому гэта да нас гаворыш…”.гаворыш…» Людзі з выразным незадавальненьнем утаропіліся на яго, дык на гэтым і скончылася “апазыцыя”«апазыцыя». Казаньні па-беларускі працягваліся…▼
▲Навучаўся ў архідыяцэзіяльнай духоўнай сэмінарыі ў [[Пецярбург]]у, і ў [[Менская Каталіцкая Сэмінарыя|Менскай каталіцкай сэмінарыі]]. Яшчэ пад час вучобы далучыўся да беларускага нацыянальна-рэлігійнага руху. Атрымаў сьвятарскае пасьвячэньне [[12 чэрвеня]] [[1921]].
 
Першыя гады ([[1921]]-—[[1922]]) душпастырскай дзейнасьці працаваў у [[Пінск]]у. Працаваў настаўнікам у Ніжэйшай духоўнай сэмінарыі ў [[Наваградак|Наваградку]]. У [[1922]] г. прызначаны прэфэктам пачатковых і сярэдняй школ у г. [[Баранавічы]].▼
▲У [[1918]] годзе, яшчэ субдыяканам, прамаўляў казаньні па-беларуску ў [[Мядзьведзічы|Мядзьведзічах]] (цяпер [[Ляхавіцкі раён]]). Як згадваў кс. [[Адам Станкевіч]], парафіяне зь вялікім зацікаўленьнем слухалі казаньні, плакалі й цешыліся... Толькі адзін з парафіян, на Новы Год, пад час казаньня, азваўся: “па якому гэта да нас гаворыш…”. Людзі з выразным незадавальненьнем утаропіліся на яго, дык на гэтым і скончылася “апазыцыя”. Казаньні па-беларускі працягваліся…
[[ВыяваФайл:Gim mickevicha-baranavichy.jpg|міні|400пкс|Навучэнцы баранавіцкай школы імя Міцкевіча, [[10 чэрвеня]] [[1926]]. Ксёндз Пётар Татарыновіч сядзіць сёмы зьлева.]]▼
 
У [[1926]] г. высланы ззь [[Беларусь|Беларусі]] сьвятаром ў каталіцкую парафію на [[Мазуры]] ([[Польшча]]). Вярнуўся на [[Палесьсе]] ў [[1927]] г. ▼
▲Першыя гады ([[1921]]-[[1922]]) душпастырскай дзейнасьці працаваў у [[Пінск]]у. Працаваў настаўнікам у Ніжэйшай духоўнай сэмінарыі ў [[Наваградак|Наваградку]]. У [[1922]] г. прызначаны прэфэктам пачатковых і сярэдняй школ у г. [[Баранавічы]].
▲[[Выява:Gim mickevicha-baranavichy.jpg|міні|400пкс|Навучэнцы баранавіцкай школы імя Міцкевіча, [[10 чэрвеня]] [[1926]]. Ксёндз Пётар Татарыновіч сядзіць сёмы зьлева.]]
 
▲У [[1926]] г. высланы з [[Беларусь|Беларусі]] сьвятаром ў каталіцкую парафію на [[Мазуры]] ([[Польшча]]). Вярнуўся на [[Палесьсе]] ў [[1927]] г.
 
Працаваў у [[1927]]-[[1931]] у [[парафія|парафіі]] [[Дамачава]], [[1932]]-[[1939]] у [[Столін]]е.
Радок 19:
Сябра Цэнтральгана Камітэту [[Беларуская Хрысьціянская Дэмакратыя|Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі]] ў [[1928]] годзе.
 
Пад час душпастырскай дзейнасьці ў [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] далучыўся да беларускай культурна-асьветніцкай і рэлігійнай прыцы. Вёў казаньні на беларускай мове, дапамагаў беларускім вуніяцкім парафіям у [[Альпені]], [[Дзеляцічы|Дзяляцічах]], [[Хутары|Хутарах]] і інш. Заснаваў [[Саюз каталіцкай моладзі]] ў [[Баранавічы|Баранавічах]].
 
З [[1929]] году супрацоўнічаў з Беларускім Каталіцкім Выдавецтвам. Пісаў для беларускіх рэлігійных выданьняў «[[Krynica]]», «[[Хрысьціянская Думка|Chryścijanskaja Dumka]]». Друкаваўся на старонках беларускага вуніяцкага часопіса «[[Да злучэньня]]» ([[1932]]-[[1937]]). Перакладаў на беларускую мову творы дацкага паэта І. Ёргенсэна (у [[1926]] г. у Вільні выдаў яго рэлігійна-філязофскі нарыс "«Прыпавесьці"»). Супрацоўнічаў з вуніяцкімі сьвятарамі [[Антон Неманцэвіч|А.Неманцэвічам]] і [[Вацлаў Аношка|Вацлавам Аношкам]].
 
Вядома, што кс. Татарыновіч шмат разоў прыяджаў да беларускага пробашча ўніяцкай парафіі в. [[Альпень]] на Палесьсі [[Вацлаў Аношка|Вацлава Аношкі]], дзе дапамагаў у пастырскай дзейнасьці. Тамака ён запомніўся таксама выдантымі беларускімі прамовамі.
Радок 47:
== Літаратура ==
* Ks. Ad. Stankewicz “Rodnaja mowa ŭ światyniach”, Вільня, 1929, Хрысьціянская думка.
* Elenchus... Pinscensis; Бацькаўшчына ([[МюнхенМюнхэн]]). [[1961]]. № 50-51;
* Małgorzata Moroz „KRYNICA” - Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”, Беласток, 2001.
* Spis kościołów i duchowieństwa diecezji Pińskiej w R.P. 1933 i 1934 (stan diecezji na dzień 31 grudnia 1933), Пінск, 1933, Wydawnictwo Drukarni Diecezjalnej
Радок 62:
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 2 чэрвеня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1896 годзе]]
[[Катэгорыя:КаталіцкіяБеларускія каталіцкія сьвятары зь Беларусі]]
[[Катэгорыя:Выбітныя асобы Баранавічаў]]
[[Катэгорыя:Памерлі 3 верасьня]]
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Пётар_Татарыновіч»