Протарэнэсанс: розьніца паміж вэрсіямі

 

Вытокі Протарэнэсансу адносяцца да XI—XII ст. і зьвязаны з уздымам свабодных італьянскіх гарадоў, дзе хутка разьвіваліся рамяство і гандаль. Найбольш раньнія формы выявіліся ў архітэктуры [[Таскана|Тасканы]], дзе дойліды надавалі формам [[гатычная архітэктура|готыкі]] ўраўнаважанасьць і спакой. Мастацтву Протарэнэсансу характэрны тэндэнцыі нагляднага адлюстраваньня рэчаіснасьці, сьвецкі пачатак і цікавасьць да антычнай спадчыны, пераканаўчасць прасторавых пабудоваў, эмацыянальная выразнасьць вобразаў. Сярод прадстаўнікоў Протарэнэсансу [[Арнольфа ды Камбіё]], [[Джота|Джота ды Бандонэ]], [[П'етра Каваліні]], Нікало Пізана і інш. Тэндэнцыі Протарэнэсансу часта спалучаліся з традыцыямі г. зв. італа-бізантыйскага мастацтва і готыкі (творчасьць [[Дуча ды Буанінсеньня]], [[Сымонэ Марціні]], [[Амброджа Ляранцэцьці]], [[П'етра Ларанцэцьці]] і інш.).

 

[[Катэгорыя:Мастацтва]]