Мысьленьне: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→З пункту гледжаньня філязофіі: дапаўненьне http://ru.wikipedia.org/wiki/Мышление?oldid=29316830 |
→Панятак мысьленьня ў Р. Дэкарта: дапаўненьне |
||
Радок 21:
=== Панятак мысьленьня ў [[Рэнэ Дэкарт|Р. Дэкарта]] ===
{{пачатак цытаты}}
Пад словам мысьленьне я разумею ўсё, што адбываецца ў нас такім чынам, што мы гэта непасрэдна заўважаем самі; такім чынам, ня толькі разумець, хацець, уяўляць, але таксама і адчуваць ёсьць тое ж самае, што мысьліць
{{арыгінал|la|Cogitations nomine, intelligo illa omnia, que nobis consiis in nobis siunt, quatenus corum in nobis conscientia est<ref>Descartes, Rene. [http://books.google.ru/books?dq=Descartes+Principia+Philosophiae&printsec=frontcover&sig=z_4V_JhhMaYGMo_UMuE3cjcRtTE&ei=vffASrfGB8Ps-AajjYW7AQ&ct=result&pg=PA3&id=lHpbAAAAQAAJ&ots=RkwadlpTM3#v=onepage&q=&f=false Principia philosophiae]</ref>}}
{{арыгінал|fr|Par le mot de penser, j’entends tout ce qui se fait en nous de telle sorte que nous l’apercevons immédiatement par nous-mêmes; c’est pourquoi non seulement entendre, vouloir, imaginer, mais aussi sentir, est la même chose ici que penser<ref>Descartes R. [http://www.ac-nice.fr/philo/textes/Descartes-PrincipesI.htm Les Principes de la Philosophie]</ref>
}}
{{канец цытаты}}
Мысьленьне для Дэкарта зьяўлялася нечым безцялесным, духоўным. Больш таго, мысьленьне зьяўялецца адзіным атрыбутам душы, і менавіта гэта абумоўлівае пастаяннасьць мысьлевых працэсаў, якія адбываюцца ў душы, то бок яна заўжды ведае пра гэта, што адбываецца ўнутры яе. Душа — гэта субстанцыя, якая мысьліць, уся сутнасьць і прырода якой складаецца ў адным мысьленьні. Уласныя праяўленьні душы — жаданьне і воля. Яны не зьвязаныя зь цялеснымі працэсамі. Сюды ж адносяцца ўнутраныя эмоцыі душы, то бок эмоцыі, накіраваныя на «нематэрыяльныя прадметы», напрыклад інтэлектуальная радасьць пазнаньня. Душа зьнітаваная зь целам, асабліва з мозгам — яна зьмешчаная ў гіпофізу.
| |||