У гэты пэрыяд [[Каталіцкая царква|КасьцёлКасцёл]] робіцца спадкаемцам Рымскай імпэрыі і ахоўнікам адукацыі, ствараючы і падтрымліваючы школы. Большасьць адукаваных людзей былі сьвятарамісвятарамі і манахамі, а ўсе галіны ведаў падпарадкоўваліся багаслоў'ю. Адзінай мэтай навукоўцаў раньнягаранняга Сярэднявечча было захаваць рэшткі антычных ведаў, а цэнтар навукі і культуры тады зьмясьціўсязьмясціўся ў ісламскія краіны [[Блізкі Ўсход|Блізкага Ўсходу]] і Маўрытанскай [[Гішпанія|Гішпаніі]]. Узрастаньне цікаўнасьці да навуковых ведаў пачалося ў [[Эўропа|Эўропе]] з [[12 стагодзьдзестагоддзе|ХІІ ст.]], які забясьпечыўзабяспечыў Эўропу ведамі ў філязофііфіласофіі, лёгіцы, дакладных навуках, натуральных навуках і мэдыцыне грэкаў і мусульман. Вынікам гэтага, стала нараджэньненараджэнне новай навуцы ў [[14 стагодзьдзестагоддзе|ХІV]]-[[15 стагодзьдзестагодздзе|ХV]] стагодзьдзяхстагоддзях.
Навуковы Рэнэсанс суправаджаўся масавай перакладніцкай дзейнасьцю і ўзрастаньнем агульнай адукацыі ў Эўропе. [[Эўропа]] знаходзілася перад палітычным, сацыяльным і эканамічным рэнэсансам, а ўзрост колькасьці насельніцтва, [[урбанізацыя]] спрыялі разьвіцьцю школаў. Школы ўзьнікалі каля сабораў, сярод якіх асабліва значнымі робяцца школы ў [[Рэймс]]е, [[Шартр]]ы ды [[Парыж]]ы. Калі колькасьць вучняў значна памножылася, то сталі ўзьнікаць і ўнівэрсытэты. Унівэрсытэты ўзьнікалі вакол біскупскіх школаў, як гэта адбылося з [[Сарбона]]й у [[Парыж]]ы, альбо вакол навуковых гурткоў, як гэта адбылося ў [[Балёньня|Балёньні]].
