[[Image:Luther with tonsure.gif|150пкс|міні|Марцін Лютэр]]
Назва «Лютэранства» паходзіць ад прозьвішча [[Марцін Лютэр|Марціна Лютэра]] — манаха [[Рымска-каталіцкіКаталіцкая КасьцёлЦарква|Рымска-каталіцкай царквы]], доктара багаслоўя Вітэнбергскага унівэрсытэта ў Нямеччыне. Пры вывучэньні [[Біблія|Бібліі]] заўважыў у Слове Божым некаторыя ключавыя ісьціны, якія былі добра вядомыя першым хрысьціянам, але з часам у сілу розных акалічнасьцяў разьвіцьця царквы былі пакінутыя без увагі і амаль забытыя. Лютэр, а таксама іншыя багасловы пачалі адраджэньне аўтарытэту гэтых ісьцін. Гэтая падзея вядома ў гісторыі як [[Рэфармацыя]] царквы ў XVI стагодзьдзі. Канчаткова веравучэньне выкладзена ў [[1530]] у «Аўгсбурскай споведзі» (за што лютэранскую царкву часам называюць аўгсбурскай). Зь Нямеччыны лютэранская царква распаўсюдзілася ў краіны Эўропы — Аўстрыю, Вугоршчыну, Францыю, Нідэрлянды, краіны Скандынавіі, Прыбалтыку, а пасьля і ў Паўночную Амэрыку. На поўначы Нямеччыны, у Скандынавіі і Прыбалтыцы (Латвія і Эстонія) лютэранства стала пануючай рэлігіяй.
