Іван Бунін: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д робат дадаў: pnb:آئیون بونن |
пашырыў прэамбулу, удакладненьне паходжаньня, вонкавыя спасылкі |
||
Радок 21:
| Сайт =
}}
'''Іва́н Аляксе́евіч Бу́нін''' ({{мова-ru|Иван Алексеевич Бунин}}; [[22 кастрычніка]] ([[10 кастрычніка]]) [[1870]], [[Варонеж]], [[Расейская імпэрыя]] — [[8 лістапада]] [[1953]], [[Парыж]], [[Францыя]]) — расейскі [[пісьменьнік]], [[паэт]], ганаровы акадэмік Пецярбурскай акадэміі навук ([[1909]]), ляўрэат [[Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры|Нобэлеўскай прэміі па літаратуры]] [[1933]] году.
Найбольш поўны, пяцітомны збор твораў Івана Буніна выйшаў у Расеі ў [[1987]] годзе у выдавецтве «Художественная литература». Туды ўвайшлі вершы [[1888]]—[[1952]] гг., пераклады пісьменьніка і яго проза, якая склала залаты фонд расейскае літаратуры. Многія творы Івана Буніна перакладзеныя на беларускую мову.
== Паходжаньне ==
Пра паходжаньне роду Буніных пісьменьнік пісаў у сваёй «Аўтабіяграфічнай нататцы», цытуючы «Гербоўнік дваранскіх родаў»
{{Цытата|Род Буніных ідзе ад Сімяона Бункоўскага, чалавека знатнага, які выехаў у XV ст. з Польшчы<ref>У часы Буніна пад Польшчай разумелі ўсю [[Рэч Паспалітая|Рэч Паспалітую]], у федэрацыі якой былі і землі [[Вялікае княства Літоўскае|ВКЛ]]. Адпаведна, ёсьць верагоднасьць, што і род Буніных, як і Дастаеўскіх, паходзіў з Беларусі</ref> да вялікага князя Васіля Васільевіча. Праўнук яго Аляксандар Лаўрэнаў сын Бунін служыў ва Ўладзімера і забіты каля Казані. Стольнік Кузьма Лявонцьеў Бунін наданы за службу і храбрасьць дарчай граматай на маёнткі. Такім жа чынам і іншыя шмат якія Буніны служылі ваяводамі і на іншых пасадах і мелі вёскі. Усё гэта пацьвярджаецца паперамі Варонежскага дваранскага дэпутацкага сходу аб унясеньні роду Буніных у радаслоўную кнігу ў VI частку, у лік старадаўняга дваранства...<ref>Бунін, І. А. Выбраныя творы / Іван Бунін; уклад., пер. з рус. мовы Андрэя Каляды. — Мінск: І.П. Логвінаў, 2010. — C. 3 ISBN 978-985-6901-57-0</ref>}}
== Біяграфія ==
Радок 66 ⟶ 68:
== Беларускія пераклады ==
У студзені [[2010]] года ў выдавецтве Ігара Логвінава выйшла буйное 486-старонкавае выданьне твораў расейскага клясыка ў перакладзе [[Андрэй Каляда|Андрэя Каляды]]<ref>[http://nn.by/index.php?c=ar&i=34207 Чую я!] // [[Наша Ніва]], [[22 студзеня]] [[2010]]</ref>. Кнігу склалі 75 апавяданьняў, 3 аповесьці, раман «Жыцьцё Арсеньева», а таксама «Аўтабіяграфічная нататка», «З інтэрв'ю», «Прамова на юбілеі газэты «Русские ведомости», «Як я пішу», «Нобэлеўскія дні», «З запісаў».
== Крыніцы і заўвагі ==
{{Зноскі}}
Радок 75 ⟶ 77:
* [http://www.prajdzisvet.org/text.do?method=text&textID=344 Іван Бунін — «Снежны бык» на prajdzisvet.org]
* [http://www.prajdzisvet.org/text.do?method=text&textID=346 Іван Бунін — «Балада» на prajdzisvet.org]
* [http://media.catholic.by/nv/n18/art11.htm Іван Бунін — «Багіня розуму» ў часопісе «Наша Вера»]
* [http://media.catholic.by/nv/n29/art15.htm Урывак з рамана «Жыцьцё Арсеньева» ў часопісе «Наша Вера»]
{{Нобэлеўская прэмія па літаратуры 1926-1950}}
| |||