Пётар Татарыновіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) выпраўленьне спасылак |
||
Радок 21:
Пад час душпастырскай дзейнасьці ў [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] далучыўся да беларускай культурна-асьветніцкай і рэлігійнай прыцы. Вёў казаньні на беларускай мове, дапамагаў беларускім вуніяцкім парафіям у [[Альпені]], [[Дзеляцічы|Дзяляцічах]], [[Хутары|Хутарах]] і інш. Заснаваў [[Саюз каталіцкай моладзі]] ў [[Баранавічы|Баранавічах]].
З [[1929]] году супрацоўнічаў з Беларускім Каталіцкім Выдавецтвам. Пісаў для беларускіх рэлігійных выданьняў «[[Krynica]]», «[[Хрысьціянская Думка|Chryścijanskaja Dumka]]». Друкаваўся на старонках беларускага вуніяцкага часопіса «[[Да злучэньня]]» ([[1932]]-[[1937]]). Перакладаў на беларускую мову творы дацкага паэта І. Ёргенсэна (у [[1926]] г. у Вільні выдаў яго рэлігійна-філязофскі нарыс "Прыпавесьці"). Супрацоўнічаў з вуніяцкімі сьвятарамі [[Антон Неманцэвіч|А.Неманцэвічам]] і [[Вацлаў Аношка|Вацлавам Аношкам]].
Вядома, што кс. Татарыновіч шмат разоў прыяджаў да беларускага пробашча ўніяцкай парафіі в. [[Альпень]] на Палесьсі [[Вацлаў Аношка|Вацлава Аношкі]], дзе дапамагаў у пастырскай дзейнасьці. Тамака ён запомніўся таксама выдантымі беларускімі прамовамі.
Радок 39:
З [[1944]] г. - на эміграцыі. Напачатку жыў у [[Ратэнбург]]у ([[Нямеччына]]). З [[кастрычнік]]а [[1945]] у [[Рым]]е.
У [[1945]]-[[1949]] навучаўся ў папскім Усходнім інстытуце, абараніў доктарскую працу «''Сьв. Кірыла Тураўскі і яго дактрына асцэтычная''». З [[верасень|верасьня]] [[1950]] да [[1975]] выдаваў беларускі каталіцкі часопіс «''Źnič''». Арганізаваў у [[1950]] [[Радыё Ватыкана Беларуская служба|Беларускую праграму "Радыё Ватыкану"]]. Перадаў у [[1970]] кіраўніцтва Беларускай праграмы вядомаму беларускаму сьвятару, архімандрыту [[Леў Гарошка|Льву Гарошку]].
Выдвец беларускай духоўнай літаратуры. Аўтар перакладу і тлумачэньняў кнігі «Сьвятая Эвангелія, Апостальскія Дзеі» (Рым, [[1954]]). Пераклаў на беларускую мову раман [[Гэнрых
Рашэньнем Кансістарыяльнай кангрэгацыі [[21 студзеня]] [[1964]] прызначаны Апостальскім пасадам дырэктарам душпастыраў лацінскага абраду сярод беларускай эміграцыі.
| |||